Vrijdag 19/4

Tjebbe levert ons keurig op tijd af op vliegveld Eindhoven om de fietsen in te pakken, trappers verwijderen, stuur zadel lager, bandenspanning verlagen etc. Hoezen erover en naar de incheckbalie waar ons een onprettige verrassing wacht: de fietsen mogen zo niet mee want ze moeten in een doos en niet in een hoes. Wij proberen dat we al vaker zo zijn gevlogen met Ryan Air maar de dames achter de balie geven geen krimp. Jullie kunnen nog kijken of je ergens een doos vandaan kan halen of de fietsen op laten halen, was de reactie. Willem dus naar de Seal en Go. Nee, ze hadden geen doos maar waren wel bereid de fiets in te sealen. Terug naar de balie of dat een optie was waar men mee akkoord kon gaan. De chef werd telefonisch geraadpleegd en vooruit, dat mocht. Dus snel naar de Seal en Go met de fietsen. Deze pasten niet op de machine, maar met de losse rol plastic heel veel rondjes om de fiets lopen, werkt ook. Uiteindelijk waren ze min of meer omwikkeld. Ondertussen werd Willem omgeroepen om naar de security te komen en duurt het nog maar een minuut voor de incheckbalie gaat sluiten. De stress bouwt zich op! Snel de geplastificeerde fietsen op de kar en naar de balie. Hoera, we krijgen de labels voor de fietsen!  We worden nog een paar keer verkeerd gestuurd en komen rennend aan bij de inleverbalie. Daar wordt ons gemeld dat de fietsen erg laat zijn en eigenlijk niet meer mee kunnen, maar vooruit voor deze keer. De beambte ziet de naam van Willem en meldt dat diens bagage, die al is ingecheckt, is afgevoerd omdat er verboden spullen in zitten. Dáár was hij dus eerder voor omgeroepen. In zijn bagage zitten CO2 patronen voor de fietspomp en een gasflesje voor het kooktoestel… mag dus niet. Goede nieuws hierbij is dat ze deze spullen hebben verwijderd, maar de bagage toch door hebben laten gaan. Nog net op tijd aan boord, Pffff zucht…. In Sevilla bleek alles bij aankomst in orde.

Bedwelmd door de geur van bloeiende bomen fietsen we naar het Centrum van Sevilla en parkeren onze spullen in ons hostel. In het oude centrum zijn enkele duizenden klapstoelen opgesteld langs de smalle straten vanwege de processie van Semana Santa, ofwel Pasen. 18:00 uur start deze, wordt ons verteld. Maar om 20:00 uur nog niets te zien, dus maar eens vragen hoe dat zit. Een agent weet te vertellen dat vanwege de regen de processie is uitgesteld naar morgen. Ondertussen worden de klapstoelen weer opgestapeld…

Zaterdag 20/4

Vandaag gaan we Sevilla verder verkennen. We pakken een hop-on hop-off bus om ons te laten informeren over alles wat onderweg te zien is. Het valt nogal tegen, niet wat er te zien is, maar we krijgen maar heel summiere informatie. We maken het rondje af en gaan verder wandelen. Het is gezellig druk. We stoppen geregeld om wat te eten of drinken….dat is hier in overvloed en allemaal errrug lekker! Er valt ook schandalig veel te shoppen, maar helaas past er niets meer bij in onze fietstassen. We zijn op tijd terug in het oude centrum en zoeken een plaatsje om de paasprocessies te bekijken die net begonnen zijn. Het duurt niet lang of de straten staan stampvol mensen. Het aantal deelnemers aan de processies is ook enorm waardoor het wel een paar uur duurt voordat iedereen langs is. De deelnemers dragen allen gewaden met puntmutsen zoals we kennen van de ku-klux-klan, maar deze hebben de rol van anonieme boetedoeners. Zij dragen allen een grote brandende kaars. De kaarsvetsporen van vele jaren processies hadden we al gezien, je weet hierdoor meteen hoe de route loopt. Er worden een soort vergulde plateaus met daarop beeltenissen van Maria en het lijden van Jezus gedragen. Ook hier branden een heleboel kaarsen bij, die vanwege de wind regelmatig opnieuw moeten worden aangestoken voordat de stoet weer verder gaat. Onder deze grote zware gevaartes, zit een hele groep dragers verstopt achter doeken. Voetje voor voetje lopen zij een traject, waarna aflossing volgt. Er komen bezwete mannen onder vandaan met rode kapotte plekken in hun nek van de houten draagpalen die hierop hebben gerust, ondanks de speciale beschermende lappen. 

Het geheel wordt begeleid door orkesten en zangers. Ook worden we bedwelmd met wierook. Het is een indrukwekkend schouwspel. Van 19:00 tot 22:30 hebben we staan kijken en dan is toch eindelijk iedereen voorbij en kunnen we weer in beweging komen. We gaan net als iedereen op zoek naar een plek om te eten, wat uiteindelijk ook nog lukt. 

Zondag 21/4 (39/39)

We hebben nog 2 dagen te spenderen in deze stad, dus kunnen rustig aan doen. We bezoeken de parken, het prachtige Moorse paleis dat speciaal is gebouwd voor de wereldexpo in 1929, net als veel andere gebouwen, bruggen enz. Omdat de kathedraal van Sevilla de grootste ter wereld is (gaap, waar hebben we dat meer gehoord…), gaan we deze toch ook maar eens van binnen bekijken. We worden overrompeld door de grootte en de pracht en praal. Echt gigantisch!. We schuifelen in de rij omhoog naar de Giralda, de hoogste klokkentoren van het complex. Boven is het echter zo druk dat we meteen maar weer naar beneden gaan. Het is sowieso bizar druk in de stad, maar wel heel gezellig bij een lekker zonnetje. We dwalen door steegjes en over pleinen en pakken terrasjes voor een heerlijke café con leche, tapas, of ijs. Helma bezwijkt voor een paar MBT schoenen, waarvan hier meer keus is en stukken goedkoper dan bij ons. Gelukkig wegen ze bijna niets…om ruimte te maken laat ze haar kapot gelopen slippers achter.

Dinsdag 23/4 (59/98)

We nemen de trein naar Cadiz, aan de kust ten zuiden van Sevilla. Het is een van de oudste havensteden van Spanje, gelegen op een smalle landtong die vooral stampvol blijkt te staan met appartementencomplexen. Na een koffie vertrekken we weer en via een van de bruggen komen we weer op het vasteland. We belanden echter op een snelweg en een alternatief kunnen we niet vinden. Dan nog maar een stuk met de trein naar rustiger wegen. We hebben dan nog 30 km te fietsen, wat met een straffe tegenwind over veelal onverharde wegen nog best een eind is. We eindigen bij een leuk pension in Sanlúcar de Barrameda aan de kust. 

Woensdag 24/4 (80/179)

Na een heerlijk ontbijtje, met liefde klaargemaakt door de eigenaresse, vertrekken we naar het strand waar de pont al klaarligt. We varen naar de overkant van  de zeearm en moeten nu 25 km over het strand fietsen. We zakken meteen weg in het natte zand…dat dreigt een lange tocht te worden! Gelukkig is het zand verderop harder en kunnen we weer fietsen, zo dicht mogelijk langs de vloedlijn. We rijden kilometers over het verlaten strand dat langs een natuurgebied loopt. Dan blijken we toch niet de enigen hier. We passeren vissers die tot hun knieën in het water naar schelpdieren vissen met een zeef aan een stok. Ook passeren we groepjes mannen die afval aan het rapen zijn. Het waait hard, maar gelukkig komt de wind van opzij zodat we nog wel vooruit komen. Na een flinke stortbui arriveren we na 30 km eindelijk weer in de bewoonde wereld. Gelukkig, meteen een strandtent om te eten en bij te komen met koffie.

Helaas blijft het wel regelmatig regenen en we zijn er nog lang niet. Het vervolgtraject loopt door een nationaal park. Er staan vooral pijnbomen en er is hier niet lang geleden een brand geweest. Over meer dan 10 km zijn alle bomen zwartgeblakerd. 

Na koffie met gebak rijden we onze bestemming tegemoet langs kilometers lage plastic tunnelkassen met aardbeien. Waar we ook kijken, we zien zeeën van wit plastic. Hoeveel handjes hebben ze hier wel nodig om al die aardbeien te plukken! Ons hotel in Palos de Frontera ligt midden op een bedrijventerrein waar de vrachten aardbeien worden gedistribueerd. Maar nog nergens hebben we een stalletje of winkel gezien om ze te kopen….we zitten hier in een aardbeienwalhalla, maar ze zijn onbereikbaar!

Donderdag 25/4 (52/231)

Voor 65 euro hebben we samen gegeten, geslapen en ontbeten, best te doen hier die prijzen. Columbus is hiervandaan vertrokken voor een van zijn ontdekkingsreizen en ze zijn daar zo trots op dat ze een replica van het schip hebben gebouwd op ware grootte. We snuiven de sfeer van weleer op, vermengd met de geur van miljoenen aardbeien, die we nog steeds nergens hebben kunnen bemachtigen. We vervolgen onze weg via Huelva naar Sán Bartelomé de la Torre en belanden daar in een hostel.

Vrijdag 26/4 (79/310)

Na het ontbijt vertrekken we vroeg. Het is zonnig maar nog lekker fris. Het landschap wordt steeds mooier, veelkleurige bloemenvelden en grillige bomen. Daartussen af en toe een spierwit dorpje. We eten nog een keer in Spanje en naderen dan parallel aan een mooie rivier de grens met Portugal. Direct over de grens zit een terras aan het water, tijd voor koffie, ijs en een frisse duik in de rivier.
Daarna is het afgelopen met rustig peddelen op de pedalen, we krijgen flink steile hellingen. Via een mooie route eindigen we in Mértola. Het is een prachtig dorp in een mooie omgeving, we besluiten hier een dag te blijven hangen.
In Nederland is het Koningsnacht. Wij maken het niet laat hier met 75 km in onze benen.

Zaterdag 27/4 (18/328)

Helaas zijn er geen slaapplaatsen meer voor komende nacht, dus moeten we toch doorfietsen. Maar eerst blijven we nog een paar uur in Mértola. We gaan kanoën op de rivier en verkennen de smalle straatjes van het witte dorp. Na nog een stevige maaltijd vertrekken we aan het einde van de middag naar een gehucht op 16 km. Hier komen we flink bezweet aan bij ons logeeradres. Het blijkt een landhuis met zwembad en we duiken meteen het heerlijk koude water in. Het is een prachtige plek met een lieve, zorgzame hospita. Het dorpje met ongeveer 20 huizen heeft een restaurant waar op deze zaterdagavond de locals luidruchtig aan het bier zitten. Er komt heerlijk eten uit het keukentje en we smullen voor 12 euro p.p. inclusief wijn en koffie.

Zondag 28/4 (71/399)

Nadat we ons hebben kunnen losrukken van de mooie verhalen van de hospita, vervolgen we onze weg naar Beja. Bij de koffie met taart raken we in gesprek met onze tafelgenoten. Een van de mannen heeft een dochter die in Delft mechanica studeert. Hij hoopt dat ze in Nederland blijft vanwege de betere vooruitzichten. Deze man spreekt redelijk Engels, dat zijn er maar heel weinig hier. Het Portugees lijkt wel een beetje op Spaans, maar we verstaan werkelijk niets hier. Het klinkt hier als een Slavische taal, mogelijk door een sterk dialect? We eindigen de dag in het plaatsje Cuba. Het dorp doet ons ook sterk aan Cuba denken,  de bouw van de huizen,  de bestrating,  een deel van de bewoners,  de wrakkige fietsen…het is wel frappant. Ze hebben hier een standbeeld van Columbus, die hier geboren zou zijn. Het lijkt er op dat we de enige toeristen zijn hier. Gelukkig hebben ze een hostel, dus we kunnen weer slapen.

Maandag 29/4 (60/459)

We staan om 6:00 uur op en vertrekken meteen zonder ontbijt. Evora is het einddoel vandaag. De route is meteen prachtig en het is heerlijk fietsen in de vroege morgen. We zien rookpluimen in de verte die we blijven zien tot we na 2 uur bij de bron belanden. Het is een fabriek die restafval van olijfperserijen verwerkt tot een soort compost.
Net als gisteren zien we weer veel ooievaren. Ze hebben hun nesten op de houten palen van de elektriciteitsdraden. Soms zijn hele rijen palen bezet. Kleinere vogelsoorten profiteren door in de zijkant van het ooievaarsnest te gaan nestelen. Die zijn lekker snel klaar zo!
We zien de jonge ooievaartjes zitten. We komen ook nog een ooievaarsflat tegen. In een grote elektriciteitsmast zitten op elke verdieping nesten, waar er wel vijf etages met ooievaarsgezinnen zijn.
We ontbijten op een terrasje met tosties, koffie, sapjes en taart.
Vroeg in de middag zijn we in Evora, een prachtig historisch stadje. We hebben een leuk hostel met een binnenplaats waar de fietsen veilig staan. Tijd om de stad te verkennen met zijn oudheden.
Er zijn hier veel winkeltjes waar ze van alles van kurk verkopen, van schoenen tot stropdassen, sieraden, tassen en nog veel meer. Willem laat zich een Portugees kapsel aanmeten. We bekijken het aquaduct dat vanaf de rivier de stad inloopt voor de watervoorziening . Dit bouwwerk functioneert al sinds 1537. Het oudste bouwwerk is van de 1e eeuw na C. waarvan alleen de pilaren nog resteren.

Dinsdag 30/4 (93/552)

Vanuit Evora kunnen we een heel eind een ecopista volgen. Dat is leuk fietsen maar het pad is onverhard, dus het gaat niet erg snel. Na 2 uur komen we langs een dorpje met koffie. We zien enkele vrouwen in een soort open wasplaats bezig om hun was te doen met de hand. Hier staat de tijd echt nog een beetje stil. We vervolgen onze tocht verder via de asfaltweg en dat gaat toch wel een stuk vlotter. Het landschap is weer schitterend met bomen verspreid staand in gras- en bloemenvelden. Enorm veel kwetterende vogels en ook weer veel ooievaars. De temperatuur is heerlijk en we schieten lekker op.
Maar s’-middags is het toch opeens flink heet. We hebben een overnachting langs een meer gereserveerd en verlangen naar de frisse duik. Na lange hete kilometers blijken we aan de verkeerde kant van het meer te zitten. Hierdoor rijden we 8 km te ver die we dus ook weer terug moeten. Eindelijk arriveren we bij onze overnachting die echt in “the middle of nowhere” ligt. De hospita laat ons de keuken zien waar we eten kunnen maken. We hebben natuurlijk helemaal geen eten bij ons en er is ook helemaal niets in de buurt. Maar gelukkig kan ze ons wel een bord soep aanbieden. We gaan eerst zwemmen en schuiven daarna aan tafel. De vrouw van de keuken heeft niet alleen soep gemaakt, er staat een hele maaltijd klaar voor ons met aardappels, gestoofde kip, salade, fruit en een karaf wijn. Dit alles wordt ons aangeboden door het huis. We smullen en bedanken uitgebreid. De volgende dag horen we dat de vrouw van de keuken de baas is van de panden.

Woensdag 1/5 (71/623)

Vanmorgen eerst een duik in de rivier, daarna een goed ontbijt en hop weer op de fiets. De 95 km van gisteren voelen we al niet meer en we hebben een makkelijke dag voor de boeg. We fietsen eerst 20 km langs het meer waar we nog maar een keer in gaan zwemmen. Daarna weer door prachtig afwisselende natuur met kleurige bloemenvelden. Op een terras eten we een stevige maaltijd. Het is weer zo goedkoop en we worden zo verwend met lekker eten!
We komen aan bij de rivier El Tejo ofwel de Taag. Het dorpje dat tegen deze rivier aan ligt, ziet er troosteloos uit. De panden zijn verlaten en verkrot. Er woont bijna niemand meer. Na de brug over de rivier komen we in Abrantes. Het ligt op een berg en ons hotel blijkt zo ongeveer op de top te liggen. Dus dat is nog even flink zwoegen voor we de fietsen kunnen stallen. Het is verder geen bijzondere plaats, dus we laten het voor wat het is en eten er alleen nog een pizza in een tot pizzeria omgebouwde trein.

Donderdag/ vrijdag 2-3/5 (55/678)

Net als de rest van de week wordt het weer een zonnige warme dag. De temperatuur ligt tussen 25 en 30 graden en dat is een stuk hoger dan normaal. We zitten nu op de grens van het heuvelige achterland waar we zo genoten hebben van de leegte, de geurige bloesems van acasia-, mimosa- en citrusbomen en nog veel meer, de vele kurkeiken, ooievaars, bloemenvelden en witte dorpjes.
We gaan nu bergachtig gebied in en dat wordt dus stevig klimmen en weer kneiterhard naar beneden suizen. We doen 55 km zodat we rond 14:00 uur kunnen stoppen. Het landschap valt wat tegen, er is hier veel productiebos. We eindigen in het dorp Sérta, aan een rivier en boeken daar een leuk hostel met Pulp Fiction posters aan de muur. Het dorp blijkt een heerlijke plek. Op de Michelinkaart niet geel gemarkeerd, maar wij vinden het de moeite waard hier een nacht extra te boeken en zo doende kunnen we de volgende dag luieren, lekkere dingen bestellen op terrasjes en zwemmen in de rivier…kortom een echte vakantiedag!

Zaterdag 4/5 (71/749)

Gisteravond hebben we het typische gerecht van Sérta besteld, gemalen vlees met kruiden en rijst tot een soort dikke worst gekneed, waar je enkele plakken van krijgt. We waren niet enthousiast. Daarna zijn we nog even naar het dorpsfeest gaan kijken in het park. Er speelde een accordeonist en er werd door iedereen hetzelfde gedanst in paren, een heel simpele dans. We hadden zo mee kunnen doen, maar gingen toch maar naar ons hostel omdat het al bijna middernacht was en we een zware fietsdag voor de boeg hadden.

We zaten vanmorgen al vóór 7:00 uur op de fiets. Even de spieren opwarmen was er niet bij, de route ging meteen omhoog. De GPS app die ons zo goed gidste alle dagen, raakte opeens de kluts kwijt. Daardoor daalden we bijna 2 km aan de verkeerde kant van de berg naar beneden en we moesten dus weer terug omhoog. We volgen daarna de oude hoofdweg, de N2. We zijn vooral aan het stijgen en als we boven in de bergen zitten verwachten we na elke bocht eindelijk weer eens te kunnen dalen. Elke slinger blijkt echter toch weer verder omhoog te gaan….en dat gaat meer dan 50 km zo door. We zwoegen en zweten en zijn blij nog enkele watertappunten tegen te komen. Eindelijk is er een restaurant waar we een complete maaltijd en koffie naar binnen werken en komen we weer een beetje bij. En eindelijk kunnen we gaan afdalen tot we met 74 km op de teller aan het einde van de middag in Góis arriveren. We hebben een appartement met complete keuken waar we geen gebruik van maken. Uit eten is hier snel en goedkoop dus geen aanleiding zelf te gaan koken.
We wandelen nog een stukje langs de rivier en door het piepkleine dorpje.

Zondag/ maandag 5-6/5 (47/796)

Vandaag fietsen we naar Coimbra. Onze weg slingert mee met de brede rivier die door deze stad loopt, Rio Mondego. Het is een mooie tocht en onderweg kunnen we nog eten en zwemmen bij een rivierstrand.
Het historische deel van de stad ligt tegen een berg aan. Na onze spullen in het hostel te hebben achtergelaten, lopen we de stad in en komen meteen in een feestvierende meute terecht. Het blijkt dat de afstuderende studenten van de universiteit deze week hun laatstejaarsfeest vieren. Er trekken versierde trucks door het centrum vol zingende en drinkende studenten in hun zwart-witte schoolkostuum. De fontein op het plein ligt ook vol met studenten en ze lopen overal in het centrum, zingend en lallend. Ze gooien elkaar met bier en we plakken vast met onze schoenen aan de straten. Het is wel gezellig. In Coimbra studeren 20.000 studenten aan de universiteit, de oudste van Europa.
’s Avonds bezoeken we in een klein café een fado voorstelling, de typische Portugese levensliederen begeleid door gitaren.

We blijven hier een extra dag en bezoeken de grote universiteit die midden in het oude centrum ligt. Er is een prachtige historische bibliotheek.
Morgen zullen we de rivier weer volgen de stad uit, richting de westkust.

Dinsdag 7/5 (68/864)

Helaas, het is weer even gedaan met het mooie weer, we verlaten Coimbra in de regen. Omdat de alternatieve route een dubbel aantal km’s is, pakken we de rechtstreekse weg naar Aveiro. Het is druk met woon-werkverkeer, maar gelukkig wordt de route halverwege weer mooier en rustiger. We hoeven niet ver vandaag en arriveren na 68 km om 14:00 uur in Aveiro.
Er is hier een grote keramiekfabriek gevestigd in een mooi historisch pand. Ze maken zoveel keramiek dat de gevels van veel huizen in de stad en wijde omgeving volledig betegeld zijn met tegels in kleurige patronen.
We blijven hier één nacht en fietsen morgen het laatste traject naar onze eindbestemming, Porto.

Woensdag 8/5 (81/945)

Het is een frisse winderige dag, maar met wind mee is het lekker fietsen. Ons traject van 81 km loopt parallel aan de kust en is afwisselend langs de zee, door bos en duinen. We komen langs vissersdorpjes waar nog ouderwets met netten vanuit een klein kleurig houten bootje wordt gevist. Het is ook een echt vissersland, dat is in de restaurants te merken. Er wordt heel veel vis geserveerd.
Door de duinen met uitzicht op zee fietsen we over een houten pad op palen, kilometers lang. Af en toe moeten we door het zand ploeteren omdat de duinen over het pad geschoven zijn. Dichter bij Porto is er steeds meer bebouwing en drukke wegen.
Vroeg in de avond rijden we over de beroemde stalen dubbeldeks brug de stad in. Het uitzicht vanaf de brug op de stad is spectaculair!
Door een lege telefoon en de andere met haperende gps connectie, zoeken we lang naar ons gereserveerde hotel.
Jammer dat ook deze stad weer gedomineerd wordt door rond razend verkeer. Er is hier in Portugal nog niet veel werk gemaakt om verkeersluwe centra te maken. Ondanks een metronet onder Porto, is de stad stampvol autoverkeer.
Er zijn nog niet veel fietspaden in dit land. Sommige trajecten ligt er opeens een prachtig fietspad dat ergens verderop net zo abrupt weer eindigt. In tegenstelling tot Spanje waar automobilisten heel voorzichtig zijn naar fietsers, houden ze hier weinig rekening met je. Er zijn al met al ook maar heel weinig fietsende Portugezen.
We hebben in Porto een heel appartement zodat we de fietsen er ook in kunnen parkeren. Morgen gaan we de stad verkenn

Donderdag-zaterdag 9-11/5 (98/1043)

Onze eerste dag in Porto dwalen we door de wirwar van smalle straten, pleinen en heel nauwe steegjes. De stad ligt op rotsen en het is dus stijgen en dalen, soms via trappen. Het stratenpatroon loopt schots en scheef, waardoor het leuk ronddwalen is, maar ook verdwalen erg goed lukt, zelfs met gps.

Helaas is het een regenachtige dag en het wordt ook steeds mistiger, zodat van de stad niet veel meer is te zien. We lopen langs de grote wijnhuizen en loodsen waar de port ligt te rijpen.

We horen vandaag voor het eerst weer Nederlands, maar ook veel andere nationaliteiten zijn vertegenwoordigd.

Het valt op dat in het toeristische historische centrum de prijzen meteen 3x hoger zijn dan we gewend zijn geraakt.

We drinken in een van de vele bodega’s een heerlijke oude port.

De 2e dag is het weer wat beter en fietsen we langs de Douro stroomopwaarts totdat de weg van de rivier afbuigt. Door het binnenland fietsen we richting de kust. De straten in de dorpen zijn van heel hobbelige klinkertjes, wat niet echt fijn fietst. Hiermee is trouwens ook heel Porto bestraat.

Bij de kust aangekomen kunnen we de boulevards en houten duinpaden volgen. We passeren het beroemde kapelletje dat op een rots in zee is gebouwd. Na 71 km komen we Porto weer in.

Onze hospita heeft een flesje port op onze kamer gezet en dat is net waar we trek in hadden!

Vandaag is een zaterdag met mooi weer en Porto wordt overspoeld door toeristen. De stad is zichtbaar populair momenteel en barst bijna uit zijn voegen. Hoewel er nog heel wat te renoveren valt in het oude centrum, zijn er ook volop bouwactiviteiten aan de randen hiervan waar vele flats uit de grond worden gestampt.

We lopen nog een keer naar de stalen brug om nu wel zonnige foto’s te kunnen maken. Daarna moeten we uitchecken en met onze bagage fietsen we langs de kust naar de luchthaven. De boulevards en stadsstranden zijn nu druk en de terrassen zitten vol.

We nemen nog een duik in zee en fietsen dan het laatste stuk naar ons hotel bij de luchthaven.

We lopen even de terminal in om te inventariseren hoe ze daar met fietsen omgaan, zodat we morgen niet voor verrassingen komen te staan. We hebben in Porto een flink dekzeil gekocht waar we de fietsen in gaan wikkelen zodat Ryanair niets meer te klagen kan hebben.

Daarna eten we van een buffet in het hotel waar we eindelijk weer eens wat groente kunnen eten. Behalve de sla met tomaat en uien, die overigens ook lekker is, hebben we dat in Portugal bijna nergens gehad.

Zondag 12/5 (35/1078)

Werkzaamheden aan het spoor; geen treinen vanaf Eindhoven. Dan maar fietsen naar ‘s-Hertogenbosch. Onderweg bij de boer nog een bos asperges gehaald en met eten weer thuis.