Hendaye-Lissabon vv – Planetacceptable.com

26-03-2023 Eindhoven – Bilbao 16 km

Twee dagen voor vertrek krijgen we een email dat onze treinreis naar Zuid Frankrijk is gecancelled vanwege de stakingen en dat er voorlopig geen nieuwe boeking gedaan kan worden. Tja wat nu? Daar gaat ons duurzame reisplan. Thuis blijven? Ergens anders heen? Of dan toch maar vliegen? Het wordt het laatste, een vlucht is snel geboekt en de reis gered.

Wel balen want met fietsen vliegen is wel een gedoe. Uiteindelijk lukt het allemaal en leveren we op de luchthaven van Eindhoven zonder problemen de fietsdozen in bij de Odd Luggage van Transavia.

Weinig te merken hier van vliegschaamte, het is echt megadruk…en het is pas maart.

Rond 20:00 landen we in Bilbao en kunnen de fietsen weer rijklaar worden gemaakt. Het banden oppompen is een uitdaging met ons minipompje. We komen niet verder dan halfzacht. Hiermee lopen we naar de benzinepomp iets verderop om de lucht machinaal aan te vullen. Helaas is die gesloten. Dan maar zo naar het hostel fietsen 8 km richting stadscentrum. We hebben intussen ook wel honger. We maken nog een omweg naar een andere benzinepomp. Hier doet de lucht het wel maar passen onze verloopstukjes geen van allen.

Die rit naar het centrum was even buiten een steile berg gerekend. Zo steil dat we lopend onze fietsen naar boven zeulen over het donkere verlaten bergweggetje. Niet te doen op een lege maag, maar de pondszak spekkies die ik thuis gekocht had redt ons met de nodige suikershots.

We bellen het hostel dat het niet gaat lukken om voor middernacht in te checken. We krijgen codes voor de deuren.

Beneden ons zien we Bilbao liggen. Eindelijk kunnen we gaan afdalen. Heel langzaam want we zijn erg instabiel op onze zachte banden. Het is half 2 in de nacht als we een Kebab tentje tegen komen vlak voor ons hostel. Eindelijk kunnen we ons avondmaal bestellen. Er wordt druk en luidruchtig geconverseerd aan de bar in het Baskisch en we komen weer helemaal bij. Nog een uur later liggen we eindelijk in bed.

27-03-2023 Bilbao

Eerst maar lekker uitslapen voor we de stad gaan verkennen. Het weer is goed en de zon schijnt. Bilbao blijkt een heel mooie relaxte stad. De flinke hoogteverschillen zijn te overbruggen met trappen, roltrappen en liften. Er is goed openbaar vervoer en weinig autoverkeer. Aan beide zijden van de rivier zijn heel brede promenades. En verder veel gezelligheid met pleintjes, terrasjes en lekker eten en drinken. Tapas heet hier pinxtios en aan het einde van de middag zitten de terrassen vol, ook al is het maandag.

28-03-2023 Bilbao

Het wordt weer een mooie dag met voorspelde temperatuur van 27 graden. Echt warm voor deze tijd!

We maken een ontbijt in ons hostel en wandelen naar het Guggenheim museum. Het plaatmateriaal van dit bizarre bouwwerk schittert in de zon. Binnen heeft het naast de begane grond nog 2 verdiepingen met kunst. Het ontwerp lijkt geschetst met de ogen dicht. Toen de architect zijn ogen opende dacht hij: niets meer aan doen en bouwen maar. We stellen ons voor dat het zo is gegaan, maar in de praktijk is vast over elke lijn diep nagedacht.

De rest van de dag slenteren we door de mooie kleurige stad. We belanden op een terras voor een biertje. Om ons heen kijkend op dit pleintje zien we dat we in een strijdlustig Eta bolwerk zitten. De muren zijn beschilderd en beplakt met Eta leuzen en strijdlustige gezichten en vuisten. Een tekst roept om vrijlating van de strijders. Het buurtcafe waar we zitten wordt bevolkt door mensen met tatoos. Op het pleintje wordt gezamenlijk met de kinderen een bloemperkje aangelegd. De saamhorigheid is hier groot, dat voel je. Het is een leuke plek.

29-03-2023 Bilbao – Miranda de Ebro 83 km (99)

We staan 6:00 naast ons bed voor de eerste fietsdag die meteen door de bergen gaat. Bij de Decathlon hebben we een goed fietspompje gescoord en de banden weer op spanning gebracht.

Met de metro rijden we eerst naar de andere kant, de stad uit. De bergpas is nog een eindje weg, maar vanwege de straffe zuidenwind moeten we meteen al stevig trappen. De temperatuur is lekker, tshirt en korte broek voldoen. Het is best druk op de weg maar de chauffeurs geven ons de ruimte.

Het gebied is nog stedelijk en pas in de middag rijden we echt door het groen. Daar doemen de bergpuisten ook al voor ons op en kan het klimmen beginnen via 10 haarspeldbochten naar 900 hoogtemeters. Ik ben blij dat ik nog 10 x ben gaan spinnen in de sportschool, het klimmen valt daardoor best mee. En de zak spekkies helpt nu ook weer. Perfect sportvoer! Je fluft ze lekker weg zonder te hoeven kauwen.

Boven de boomgrens vangen we de volle wind en waaien bijna de berg af. Na de bergpas kunnen we weer naar beneden en volgen alleen nog wat kleinere bulten.

Gastronomie komen we niet meer tegen en we maken dus uiteindelijk zelf maar koffie in de luwte van een electriciteitshuisje. We boeken een slaapplaats en fietsen het laatste traject naar de stad.

30-3-2023 Miranda de Ebro

31-3-2023 Miranda de Ebro – Belorado 57 km (156)

Om 8:00 zitten we op de fiets op weg naar een ontbijtje. Jammer dan… de tent waar we gisteren lekker zaten te ontbijten blijkt dicht, net als de rest van de opties. Gelukkig zaten we gisteren nog laat aan het avondeten dus we kunnen nog even door. Gisteren hebben we deze stad nader bekeken en het blijkt toch ook mooie plekjes te hebben. Vooral rond de Ebro die breed door de stad stroomt. Nu ligt het er mooi bij in het vroege ochtendlicht.

De wind is nog steeds tegen ons en het is ook vrij fris. In een dorpje vinden we een herberg waar we alsnog kunnen ontbijten. We zitten op een pelgrimsroute.

Het gaat steeds harder waaien en ondanks dat we weinig hoeven klimmen schieten we niet echt op. We hadden het traject al in twee dagen opgesplitst vanwege de wind en dat is maar goed ook. We blijven bij deze windkracht 6 steken op max 10 km per uur en als we 17:00 doodmoe aankomen in Belorado hebben we slechts 57 km op de teller. Daarin zit nog 12 km omfietsen omdat mijn routeplanner Mapi.cz op auto bleek te zijn gegaan en de fietskeuze dus niet had vastgehouden. We fietsten al zo lekker voor de wind opeens. Dat had natuurlijk al de alarmbellen moeten laten afgaan, maar deze werden overstemd door de euforie van eindelijk even voor de wind te fietsen. En dat hele eind moesten we vervolgens natuurlijk ook weer terug.

Al met al geen fijne dag dus…al kan het natuurlijk altijd nog erger…met regen bijvoorbeeld. We hebben weinig oog gehad voor de omgeving. Ik heb heel de dag podcasts geluisterd als afleiding.

1-4-2023 Belorado – Burgos 58 km (214)

Afgelopen nacht sliepen we in een pelgrimsoord. De eerste die we zien in het dorp is meteen een heel karakteristieke met sokken in sandalen, kleurige kleding, hoedje op en een houten stok. Het dorp heeft een prachtig pleintje met veel platanen waar echter nog geen blaadje aan zit. Het voorjaar is ook hier nog heel pril. Gisteren fietsten we door de regio Rioja waar de wijnranken nog helemaal kaal waren.

We staan 6:00 uur op om de hardste tegenwind voor te zijn die net als in Nederland in de loop van de dag steeds meer aanwakkert.

Ook de pelgrims zijn vroeg op, we komen er meerdere tegen als we weg fietsen. Het seizoen is nog lang niet begonnen, het zal enorm druk zijn op de paden later in het voorjaar.

De route gaat al snel omhoog een pad door de heuvels in. Vandaag klimmen we zo’n 400 meter. De wind is guur, maar minder hard dan gisteren en het is een vrij sombere dag. We komen langs heel kleine dorpjes waar het er uitgestorven uit ziet. Ook komen we een paar reisfietsers tegen, die dus lekker voor de wind hebben.

We komen ruim voor de voorspelde regen, die overigens niet zal vallen, aan in Burgos. We gaan eerst naar het treinstation om tickets voor Madrid te regelen en te kijken of we bij het station ook onze fiets een paar dagen kunnen stallen. Het eerste lukt, het tweede niet. Dan maar eerst een slaapplaats regelen en het daar proberen. Na wat mokken door de eigenaar mogen we onze fiets een paar dagen achterlaten in het hostel.

Het vriest bijna als we in de avond naar buiten gaan om wat eten te scoren. Ondanks de kou spelen de kinderen op de pleinen en hangen er wat ouderen keuvelend omheen. Uit de cafés klinkt luid geconverseer en gelach. Bijna elk café serveert kleine hapjes en we schuiven aan. De serveerster doet haar best om uit de keuken wat vegetarische varianten te laten aanrukken en we zitten heerlijk te eten en te genieten van de drukte om ons heen. Het valt op dat in de cafés en op de terrassen veel families komen en buurtgenoten van alle leeftijden.

2-4-2023 Burgos – Madrid

We maken een ontbijt op onze kamer en pakken de spullen voor Madrid. De fietsen en de rest van de bagage blijft in het hostel achter. Het treinstation ligt op 6 km van hier en omdat we geen idee hebben of en hoe de bus gaat, doen we het lopend. We hebben een overstap van een uur en lopen daarom even het stadje in voor een koffie. Op het plein voor de kerk heerst de paaskoorts al. Mensen lopen rond met lange palmpaastakken. Semana Santa duurt van 1 tot 9 april dus vandaag zijn er al ceremonies.

18:00 uur arriveren we in Madrid waar Louisa ons opwacht. Het is een groot station en megadruk. Het lijkt meer op een luchthaven midden in het toeristenseizoen. Het is leuk om Louisa na zoveel jaren weer te zien. Ik heb haar leren kennen op mijn soloreis naar Ecuador op een van de Galapagos eilanden. We zijn daar een paar dagen samen opgetrokken en hebben enkele jaren later een reis naar IJsland gemaakt.

Louisa rijdt dwars door de drukke stad naar haar wijk en vertelt ondertussen alvast over alles wat we zien onderweg in Engels en Spaans door elkaar. Haar huis ligt in een rustige buitenwijk. Ze heeft voor ons een eigen kamer met badkamer die ze doorgaans als Airbnb locatie aanbiedt. We gaan meteen weer terug naar de metro richting het centrum. Het is druk met mensen die van de avond genieten en de terrassen zitten vol. Louisa laat ons van alles zien en we eten lekker tipico español.

Het is middernacht als we terug zijn. Morgen gaan we opnieuw de stad in met onze privégids.

3-4-2023 Madrid

We gaan weer met de metro naar het centrum. Louisa weet de weg en vertelt honderduit over alles wat we zien. Deze stad van 4 miljoen inwoners heeft een prachtig centrum met veel mooie gebouwen, gezellige pleinen en veel autovrije zones. Als eerste gaan we naar het dakterras van een hotel om over de stad uit te kijken. Het is helder en zonnig dus we hebben goed zicht.

’s Middags eten we churro’s met chocoladedip dat hier net als tapas een nationaal gerecht is. Bij een beroemde churrobakker staat een rij van wel 100 mensen.

Aan het eind van de dag gaan we naar het museum waar de Guernica van Picasso hangt. Vanaf 19:00 is het museum gratis dat vindt Louisa wel een goed moment. Maar dat blijken dus heel veel mensen te vinden, want op het museumplein staat een rij van 200 meter heel het plein rond. Zo veel wachten is Picasso nou ook weer niet waard, dus gaan we richting huis want morgen moeten we 6:00 uur op voor een dagje Toledo.

4-4-2023 Madrid – Toledo – Madrid

Toledo ligt op een half uur treinen vanaf Madrid en daar gaan we vandaag naar toe. Eerst met de metro naar station Atocha. Hier waren op 11 maart 2004 de aanslagen in de trein en op het station door Al Qaida met 191 doden en 2050 gewonden. Om naar de treinen te komen moet alle bagage en wij zelf door de security, als op een luchthaven. Ook de rest van het station lijkt wel op een luchthaven.

Het historische station van Toledo is prachtig. De stad ligt aan de overzijde van de rivier. Het is heerlijk weer en we gaan eerst aan de wandel naar een Parador 3 km verder op een heuvel. Het restaurant van dit hotel gaat net open en met een koffie en cake genieten we van het uitzicht. We wandelen nog 3 km en komen over een mooie brug de historische stad in, als eerste in de Joodse wijk. Het is er toeristisch met vele winkeltjes en restaurantjes. De stad heeft ook Islamitische invloeden. Maar de christenen hebben natuurlijk weer de grootste kerken gebouwd.

We slenteren van plein naar plein door de smalle steegjes en genieten van al het moois. In de kerken staan de baren met Jezus- en Mariabeelden gereed die in de avondprocessies door de stad worden gedragen vlak voor het Paasweekend. Elke stad is een week lang in de ban van Semana Santa, het belangrijkste religieuze feest in Spanje.

Later op de avond komen we terug bij Louisa en maken we samen plannen voor de volgende dag in Madrid.

5-4-2023 Madrid

We hebben nog een laatste dag om Madrid te bekijken. Louisa is weer onze gids en als eerste gaan we naar museum Reina Sofia met o.a. beroemde Picasso werken. Het Guernica schilderij is indrukwekkend. Daarna wandelen we het enorme stadspark in waar veel mensen komen genieten van het mooie weer.

Aan het eind van de middag gaan we terug om vervolgens met Louisa mee te gaan naar haar ouders die vlakbij wonen. Haar moeder is vandaag jarig en we gaan er taart eten. Ook de zus en zwager van Louisa zijn er. Moeders heeft vergevorderd Parkinson en artrose en moet volledig verzorgd worden. We zingen voor haar en kletsen gezellig samen met taart en een borrel.

6-4-2023 Madrid – Burgos

We hebben bustickets geboekt voor de terugreis en kunnen eerst uitslapen want we vertrekken pas 13:00uur.

Na het ontbijt drinken we met Louisa nog een koffie in het buurtcafé en dan brengt ze ons met haar auto naar het busstation waar we afscheid nemen.

Drie uur later zijn we in Burgos. We gaan eerst even inchecken in ons hostel waar onze fietsen nog in de ongebruikte eetzaal gestald staan en wandelen dan terug de stad in.

De stad heeft een mooi centrum. Er staan prachtige grote platanen aan weerszijden van een lange wandelboulevard. Nu nog met kale knoesten, maar als we over een maand hier terug komen, kunnen we ze ook nog in het groen bewonderen.

Het is gezellig druk want vanavond zijn er processies bij de enorme cathedraal. We eten wat op een terras in de laatste zonnestralen. We kijken nog even naar de processie en gaan dan terug naar ons hostel.

7-4-2028 Burgos – Aranda de Duero 90 km (304)

In Burgos hebben we gisteravond alvast een hostel geboekt voor vandaag omdat er door Semana Santa weinig plaats is overal. Het is nog echt koud als we vertrekken, maar de zon schijnt al. Als we de stad verlaten komen we op een Santiago de Camino traject terecht, een gravelpad dat ook fietspad is. We gaan gelijk op met een damesgroep op mountainbikes. Het leeftijdverschil in de groep valt op. Hier in Spanje zie je veel meer menging van leeftijden dan bij ons.

Vanwege onze bepakking wensen zij ons een Buen Camino toe. Maar we slaan al snel een andere kant op omdat deze route te veel omrijden is naar ons doel. De omgeving is mooi met bergen, bossen en agrarische kavels met jong gewas. Het is een graad of 25, warm voor de tijd van het jaar. We gaan zo’n 1000 meter omhoog en ook weer naar beneden. Toch blijven we op het bergplateau, het is vooral afwisselend klimmen en dalen.

Na 90 km naderen we eindelijk het dorp, moe en hongerig. We kijken waar het hostel is, maar google toont het nergens in deze omgeving. Enkele wandelende dames uit het dorp hebben er nooit van gehoord, er is hier niets, alleen een bar.

We fietsen het dorp in om bij de bar navraag te doen. Vanwege de paasceremonies zit heel het dorp, van een stuk of 30 huizen, in en buiten de bar. We vragen of er overnachting in de buurt is. Nee dus, alleen in Aranda de Duero, 30 km verderop. Het is al half 8 en het is geen fijn vooruitzicht om dit nog even te gaan fietsen. We bellen nog maar eens naar het hostel, maar die zegt dat de inchecktijd is verlopen. Het hostel blijkt ook in Arando de Duero te liggen!

Enkele mannen die zich over ons ontfermen vinden het geen goed idee om nog verder te fietsen en willen wel een taxibus bellen. Ze hebben ook al snel een hotel gevonden met een vrije kamer. We zijn blij met de oplossing, ook al is het prijzig.

Terwijl we wachten op het taxibusje, worden vanuit de kerk de baren met Jezus en Maria naar buiten gedragen. Alle dorpsbewoners sluiten aan bij de processie en verdwijnen uit het zicht.

Niet veel later verschijnt onze taxibus. De fietsen passen er net in en we worden een half uur later afgeleverd voor ons hotel in Aranda de Duero.

Als we nog even richting het centrum lopen om wat te eten, komen we alweer in processies terecht. Een baar met Jezus aan het kruis moet onder een poort door en de dragers moeten helemaal naar de grond om de baar er onderdoor te krijgen.

In Madrid hebben we in een kerk baren gezien van 15 meter lang die wel 1000 kg wegen. Ook die worden door dragers op de schouders genomen en door de stad gesjouwd. Het is een eervolle maar zware taak.

8-4-2023 Aranda de Duero – Cantalejo 59 km (363)

Het hotel serveert een goed ontbijt en niet veel later zitten we weer op de fiets. Het wordt alweer een zonnige warme dag. De route is heel rustig en prachtig. Aan steeds meer bomen komt blad, maar bloemen laten zich nog niet veel zien.

We komen een schaapsherder tegen waar we een praatje in het spaans mee maken. Hij heeft nog gestudeerd in Leeuwarden. Overigens moeten we ons spaans veel in praktijk brengen. Als je op deze manier rond trekt dan heb je het echt lastig als je de taal niet spreekt. Met engels kan je bijna nergens terecht in het binnenland.

Buiten het volgende dorpje picknicken we bij de waterpomp met stokbrood belegd met jam en noten, een favoriete combinatie op reis. We worden uitgenodigd om bij de muziek op het plein te komen kijken. Dat doen we, maar er wordt nog opgebouwd en het lijkt nog wel even te gaan duren. Na een koffie vertrekken we maar weer.

Aan het eind van de middag arriveren we in Cantalejo. Tegenover ons hostel is een café en we ploffen op het terras voor een heerlijk koud biertje. Ze hebben in veel cafés ook erg lekkere 0% bier op de tap.

9-4-2023 Cantalejo – Segovia 48 km (411)

We hebben een overnachting inclusief ontbijt, maar dat is deze keer alleen een koffie met een geroosterde boterham.

Bij de eerste de beste winkel kopen we maar even een aanvullend ontbijt om onderweg op te eten. Het is weer lekker weer en de route gaat door een mooie omgeving. Als we even stoppen horen we stilte en het geluid van een zoemende bij, een oehoe, een koekoek en ooievaarsgeklepper. De omgeving begint ook kleuriger te worden door de eerste bloemen.

We komen halverwege de middag aan in Segovia. Als we vanuit ons hostel naar het centrum lopen, zien we meteen al het enorme aquaduct dat dwars door de stad loopt. Dit is een onderdeel van het totale Romeinse hydraulische systeem dat 16 km lang was. Het is gebouwd in de 2e eeuw en voorzag de stad van water tot in de 19e eeuw Het aquaduct is een imposant bouwwerk van 728 meter lang en is nog intact.

Op het plaza mayor drinken we een lekker biertje op een terras in de zon. Deze mooie historische stad heeft ook nog een kasteel, dat we bekijken voordat we terug keren naar ons hostel om de route voor morgen te plannen.

10-4-2023 Segovia – San Lorenzo de El Escorial 74 km (485)

Om 7:00 gaat onze wekker en we gaan naar beneden, naar het café van het hostel. Gisteren vroegen we hoe laat we konden ontbijten en toen zei de uitbater 9:00 uur. We vroegen of het ook iets vroeger kon en toen was opeens half 7 mogelijk. En zowaar, het café is open en we krijgen een spaans ontbijt van een koffie met naar keuze een tostada of een van de vele soorten croisants.

Het is nog koud als we weg fietsen en we doen eerst maar weer boodschappen voor de picknick onderweg. We moeten vandaag ruim 1100 meter stijgen, dus dat betekent veel eten.

Aan de rand van Segovia fietsen we nog langs een mooi Romeins coloseum.

We rijden langs drukke wegen maar wel over een vrijliggend fietspad. De bergen waar we over moeten, liggen ons al imposant op te wachten.

Al snel worden de wegen rustiger en fietsen we door een rijke streek met landhuizen en veel groen. Dan kan het klimmen beginnen. We moeten naar 1880 meter. De zon schijnt inmiddels maar het is niet heel warm en ook de bomen geven verkoeling bij de inspanning. Elke 100 meter staat er een bord met de “altitude”, waarbij we kort stoppen om de spieren even rust te geven. De gedroogde vijgen die we van Louisa’s vader kregen, vullen onze energie weer aan. Ze komen uit zijn eigen tuin en na het drogen rolt hij ze door de bloem, volgens spaanse traditie.

Na de top suizen we heel lang naar beneden. Er volgen mooie landschappen en historische dorpjes. We zien weer ooievaars en grote roofvogels.

De laatste 10 km van de 74 worden we over zandpaden geleid door mooie natuur. Hoewel alles kurkdroog is moeten we toch opeens door ondiep water op ons pad fietsen. Verderop nog een keer, maar daar blijkt het zo zompig dat ik halverwege blijf steken en tot mijn kuiten wegzak, tot hilariteit van Willem. Hij besluit het anders aan te pakken en weet zo dit modderbad te ontlopen.

We doen al met al zo toch nog bijna 2 uur over dat laatste stuk en is het 18:00 als we ons hotel bereiken. Nu de paasdrukte voorbij is, zitten we weer lekker goedkoop voor 45 euro. En het blijkt zelfs een luxe hotel te zijn!

11-4-2023 San Lorenzo de EL escorial – Pelayos de la Presa 50 km (535)

Ons hotel hier in San Lorenzo de El Escorial ligt tegenover een gigantisch paleis annex kloostergebouw. We zoeken de historie op en het blijkt door koning Filippe 2 in de 16e eeuw te zijn gebouwd als paleis. Daarna heeft het meerdere functies gekregen, Het is zo groot dat het bijna een dorp op zich is. Het is het grootste gebouw ter wereld uit de Renaissance.

We spreken een ander fietsreiziger die net vertrekt. Hij komt uit Schotland en gaat elk jaar in Spanje fietsen omdat het daar tenminste niet zo veel regent. Hij vraagt of we zijn zoon, de bekende stand-up comedian Alasdair Beckett-King kennen. Die kennen we niet, maar we gaan hem zeker opzoeken vanavond.

Ons dagelijkse wasje is weer droog en zelfs mijn kletsnatte schoenen die ik gisteravond heb schoongeschrobd na het modderbad, zijn al weer droog. We kopen eten voor een brunch onderweg en vertrekken. Onze route gaat eerst door de mooie koninklijke bossen. Er staan veel picknickbanken dus dit wordt meteen onze eerste stop.

De rest van de dag fietsen we door mooie landschappen. De lavendel bloeit nu ook, weer een kleurtje erbij.

Voor de eerste keer komen we langs een meer. Het is een warme dag, dus ik lig er al snel in. Willem laat het aan zich voorbij gaan. We zitten nog op vrij grote hoogte dus het water is behoorlijk koud.

Als we bijna bij onze overnachtingsplaats zijn, krijg ik een lekke band. De allereerste sinds ik deze fiets 6 jaar geleden kocht. Gelukkig heeft Willem nog een reserveband mee.

Uiteindelijk arriveren we 18:00 bij de casa rural die we hebben geboekt. Het blijkt een heel huis voor ons alleen te zijn. Wel oud en een beetje viezig. Het restaurant waar we langs kwamen bleek gesloten. De eigenaresse van de casa wil daarom thuis wel een tortilla bakken voor ons. We moeten er 2,5 uur op wachten maar daarna zitten we heerlijk te eten.

Er gaat bijna geen dag voorbij hier zonder tortilla. Het is naast bergen vlees echt het nationale voedsel dat heel de dag door geserveerd wordt.

12-4-2023 Pelayos de la Presa – Talavera de la Reina 84 km (619)

We slapen vrij slecht in het veel te kleine bed. De wekker gaat 6:00 uur en in het stikdonker fietsen we naar het centrum om te ontbijten. Om 7:00 uur openen er meestal wel enkele bars of cafetaria’s voor een koffie en wat te eten. We rijden wat rond tot we een open cafetaria zien. Het is hier al een drukte van jewelste op dit vroege uur. De bar zit vol met vooral mannen en de meesten zitten in hun werkkloffie aan de koffie of chocolade waar ze churro’s in dopen. Wij bestellen toch liever een tostada met tomaat en kaas.

Als we weer op de fiets stappen is het licht. We wijken vandaag af van de Ruta Iberica, de fietsroute die we volgen. We nemen de iets kortere route over de doorgaande weg wat veel hoogtemeters scheelt. Evengoed blijven er nog wel 750 meter over om te klimmen vandaag. De eerste 25 km is het fris en somber weer en is er nog veel verkeer. We stoppen bij een bakker voor koffie en taart. De gebakjes hier zijn niet lullig…zeker het dubbele formaat dan in Nederland. We schuiven ze probleemloos naar binnen, heerlijk fietsvoer!

Hierna komen we op een veel rustiger traject door prachtige natuur. We zien een hele groep gieren laag overvliegen.

De zon laat zich ook zien en de tegenwind is nog zwak. We picknicken met stokbrood die we beleggen met guacemole en verse tomaat. Ook al een feestje!

De laatste 10 km van de 80 zijn weer de zwaarste. Het waait nu hard en we lijken niet meer vooruit te komen. Uiteindelijk bereiken we rond 4 uur ons hotel. De goedkoopste van de stad, maar toch behoorlijk luxe.

Willem vertrekt nog even naar de Decathlon voor bandenplak en nog een en ander essentieels. Heb ik even me-time.

13-4-2023 Talavera de la Reina – La Nava de Ricomalillo 57 km (676)

Het was dan wel een luxe hotel voor die 48 euro, maar we moesten wel met een dicht raam slapen omdat de krik er spontaan afbrak toen we het wilden openen. Gelukkig tochtte het nog een beetje door de kieren, maar we hadden genoeg aan een lakentje om onder te slapen.

Na het ontbijt met koffie en tostada, vertrekken we voor een rit van zo’n 60 km. De eerste 15 gaan over de vlakke weg en die trappen we dus snel weg. Daarna kan het feest beginnen, we draaien de Via Verde op, een tot fiets- en wandelpad getransformeerde spoorbaan. Deze zijn meestal onverhard. Soms is er wat halfslachtig geasfalteerd maar dat is niet altijd een verbetering, een zandpad fietst beter dan slecht asfalt. De hobbels vallen echter mee nu. De oude stations staan er leeg en doelloos bij nu er geen trein meer langs komt. Ze zijn overgeleverd aan de elementen.

De zon schijnt en het wordt al weer een mooie dag. De omgeving is schitterend met bergen, bomen, bloemen, rotsen en rivieren. Soms stoppen we even en genieten dan van de totale stilte, alleen onderbroken door de geluiden van vogels en insecten. De weides staan vol bloemen en langs ons pad bloeit volop kuiflavendel.

We fietsen een dorpje in om te lunchen. We bestellen “huevos rotos”. Klinkt als rotte eieren, maar het is patat met een aantal gebakken eieren erop. Op ons verzoek heeft de kok er ook nog pimentos (geroosterde paprika) over gedaan. We krijgen een enorme schotel eten. De patat baddert in de olijfolie. Het is een voedzame hap en smaakt heerlijk.

Het is een makkelijke vlakke rit vandaag. We moeten nog een aantal tunnels door en dan kunnen we afslaan naar het dorp met ons hostel voor vanavond. En dan moeten we toch nog even een paar kilomers klimmen…het dorp ligt achter een berg verscholen.

14-04-2023 La Nava de Ricomalillo – Guadalupe 61 km (737)

In La Nava de Ricomalillo zijn ze druk in de weer met de heilige maagd Maria. Aan de meeste huizen hangt haar afbeelding en in het kerkje werden bloemstukken rond haar beeld geplaatst. In de rest van het land zal het niet anders zijn.

We verlaten het dorpje in de koude ochtend. Bergafwaarts bevriezen we bijna. We volgen de Via Verde weer een tijdje. Daarna moeten we de autoweg weer volgen. Er is nauwelijks verkeer in dit desolate gebied. We klimmen en dalen afwisselend tot we Extremadura in rijden, de mooie en historische regio in het zuid-westen. De zon heeft de lucht inmiddels weer opgewarmd naar zomerse temperaturen.

Bij een restaurantje stoppen we om wat te eten. Als we in de superongezellige eetzaal horen dat ze niets vegetarisch serveren, stappen we maar weer op. Gelukkig hebben we altijd wel wat noodrantsoen bij ons, dus daar redden we het mee tot de volgende mogelijkheid. De dorpjes zijn vaak zo klein dat er geen supermarkt o.i.d. is om een picknicklunch te kopen.

We naderen onze eindbestemming Guadelupe. Hier ligt een imposant hoog treinviaduct, die bijna een eeuw geleden gebouwd is, maar waar door veranderende omstandigheden nooit een trein over is gaan rijden.

Het dorpje heeft heel steile straatjes die uitkomen op een gezellig plein met terrassen en winkeltjes. Ons hostel ligt er vlak bij en even later drinken we in de laatste zonnestralen een lekker biertje op het plein, met uitzicht op het koninklijke klooster van Santa Maria de Guadalupe. Deze staat op de UNESCO werelderfgoedlijst, net als het Geopark waar we vanmiddag langs fietsten. Twee UNESCO’s op één dag gescoord!

15-4-2023 Guadalup – Miajadas 96 km (833)

We zijn al weer drie weken onderweg. Tjebbe is in die tijd verhuisd naar Delft en neef Skip houdt nu ons huis bewoond.

Vandaag hebben we een lang traject voor de boeg. Maar eerst in een vroege bar in het dorp een koffie met tostada. Ook hier worden al vroeg churro’s geserveerd en de rij mannen aan de bar soppen ze in hun eerste bakkie koffie.

Het is geen koude ochtend vandaag. We fietsen Guadalupe uit en gaan meteen over het treinviaduct van 274 m lang en 58 m hoog waar zoals gezegd nooit een trein overheen heeft gereden. Het was destijds ook nog eens de duurste Spaanse brug ooit. Hij is nu onderdeel van de Via Verde. Na dit traject komen we weer op de autoweg uit en klimmen en dalen we door ruig gebied met rotsige bergen.

Uiteindelijk draaien we weer een Via Verde op en blijft de route de rest van de dag vlak. In de middag is het flink warm geworden, ruim 30 graden in de zon. Onderweg zien we steeds meer ooievaarsnesten. Het is grappig dat aan de zijkanten van deze nesten kleinere vogeltjes dáár weer een nestje in bouwen.

De laatste 25 km fietsen we langs een saai irrigatiekanaal met tegenwind. Het voelt als een hete föhn en omdat ons drinkwater al een tijdje op is, komen we uitgedroogd en verhit bij het hostel aan. De ijskoude Radler van de tap smaakt goddelijk.

16-4-2-23 Miajadas – Merida 64 km (897)

Vandaag fietsen we het laatste traject naar de stad Mérida en daar blijven we een extra dag om de stad te bekijken en uit te rusten. Na 10 dagen ononderbroken fietsen wordt dat wel tijd.

Het traject is bijna vlak en gaat afwisselend door natuur en agrarisch land. We zien amandel- en olijfboomgaarden. Nog steeds volgen we regelmatig een irrigatiesysteem. Dat is wel nodig, want Spanje kampt al sinds vorig jaar met grote droogte. In maart was de eerste bosbrand er al, gevolgd door twee branden langs de noordkust begin deze maand.

Op de daken zijn nagenoeg geen zonnepanelen geplaatst, maar we zien wel grote zonnenvelden en windmolens.

Rond 15:00 staan we voor ons apartement in Mérida. Het blijkt een leuke plek vlak bij het centrum.

Om de hoek bestellen we een lekker ijskoud biertje van de tap.

Het is erg warm en we wandelen naar de rivier waar ik een duik neem. We kijken uit op de prachtige lange oude romeinse brug uit de 2e eeuw.

Als we de stad in wandelen zien we nog meer historie, de restanten van een hoog aquaduct, ook uit die tijd. Er nestelen nu ooievaars op.

We vinden een vegetarisch restaurantje waar we heerlijk eten. Het is een van de weinige plekken waar geen tv aan de muur hangt te tetteren, waar in de ochtend het nieuws langs komt en later op de dag steeds weer dezelfde domme quiz.

Als we tegen tienen terug lopen, is het nog steeds een zwoele avond.

17-4-2023 Merida

Rustdag in Mérida vandaag, wat niet betekent dat we de halve stad niet even doorsjouwen. We maken eerst een royaal ontbijt in ons apartementje met ieder een heel stokbrood. Dan gaan we aan de wandel, naar de historische sites. De stad is 63 voor chr. opgericht door Augustus, een geadopteerde zoon van Julius Ceasar.

Erg mooi is het Teatro Romano, uit de 2e eeuw. De tribunes zitten vandaag vol met middelbare scholieren die komen kijken naar een historische opvoering door leeftijdgenoten. Het is een heel serieus stuk dat vol overgave wordt gespeeld in deze passende ambiance. Maar het jonge publiek heeft het vooral druk met zichzelf en elkaar. Voor ons is die bezige jeugd minstens zo’n bezienswaardigheid als de oudheden.

Er is ook een Plaza de Toros, waar afgelopen weekend nog stierengevechten werden gehouden. Verder is er een tempel, uit de eerste eeuw, met de zuilen grotendeels nog intact. Van het Alcazaba is, op de muur na, niet veel meer over dan een grote bouwplaats met wat restanten.

’s Avonds eten we nog wat op een terras bij een Pestorejobar waar ze dus perstorejo serveren. We kunnen geen vertaling vinden en Willem bestelt het daarom gewoon. Ik houd het bij patat met pimientos. De pestorejo blijkt een bord vol vette bonken spek met daarnaast minstens zo vette patat. Mijn bordje is toch echt een stuk lekkerder!

18-4-2023 Merida – Badajoz 68 km (965)

Het wordt weer warm dus de wekker gaat vroeg af. We fietsen vandaag naar Badajoz, vlak bij de Portugese grens. Het ritje gaat als een trein. We hebben voor de wind en de weg is vlak. Het uitzicht is weids over meestal agrarisch gebied. Granen, groentes en boomgaarden met amandelen en pruimen. Daarboven de strakblauwe lucht en hier en daar een groepje witte blokjes, een dorpje.

Vroeg in de middag komen we al aan in Badajoz. We hebben een groot hotel op het oog, waar we naar verwachting het makkelijkst onze fietsen enkele dagen kunnen achterlaten omdat ze een parkeergarage hebben. Dat blijkt inderdaad geen probleem, en onze bagage kan in een opslag bij de receptie. Morgen nemen we de trein voor enkele dagen Lissabon. Althans…dat was het idee. Ons hotel is dicht bij het treinstation, maar er loopt dan wel een spoorlijn naar Lissabon, er gaat alleen geen trein. Daarvoor moeten we eerst de grens over, dan kan het wel. Vrij bizar toch, dat er hier geen treinen de grens over rijden. Ze blijken alleen via Madrid de grens over te steken, wat wel een erg grote omweg is. Maar gelukkig rijden er bussen, dus boeken we bustickets.

We gaan even naar buiten voor een biertje en wat eten. Het is 27 graden in de schaduw, dus wederom een zwoele avond. We zitten in een buitenwijk, maar het is er niet minder gezellig om. Er is een park met er omheen cafés, restaurants en patisseries en zowel het park als de terrassen zitten vol. Het parkje is duidelijk het sociale trefpunt aan het einde van de dag. Kinderen bezetten de speeltoestellen en jong en oud zitten op bankjes samen druk te kletsen. Het is een heel drukke gezellige boel.

19-4-2023 Badajoz – Lissabon (bus)

We hebben een ontbijtbuffet in ons hotel en in de enorme zaal zit slechts nog een ander stel. Daarna kunnen we rustig aan doen want onze bus naar Lissabon vertrekt pas 15:15 uur. De rit gaat door de mooie Alentejo, het Portugese achterland waar we in 2019 doorheen gefietst zijn. Als we na 2,5 uur aankomen, kan ons horloge een uurtje terug gedraaid, want Portugal doet niet aan zomertijd.

We stappen uit bij het bus- annex treinstation Oriente, een architectonisch meesterwerk van Santiago Calatrava. Ernaast blijkt het terrein van de wereldtentoonstelling Expo ’98 te liggen. Alle vlaggen wapperen er nog steeds en ook de kabelbaan is nog actief.

We eten er onze eerste pastel de nata bij de koffie, een heerlijk bladerdeeg gebakje met roomvulling, een Portugese specialiteit die hier overal te koop is.

We ontrafelen het metrostelsel en komen uit vlak bij ons hostel. Het ligt in een smal druk straatje dat zó in Azië zou kunnen liggen. Alle Aziatische landen lijken vertegenwoordigd met winkeltjes en restaurantjes. Er ligt een hoop afval op straat en er zijn vrij veel zwervers. Het lijkt een beetje een achterbuurt en we vinden het heel gezellig.

Omdat we honger hebben, gaan we meteen bij de buren naar binnen om te eten. Het blijkt een Indisch restaurantje en er zitten alleen maar mannen. Op elke tafel wordt een zelfde bord eten neergezet. Het is duidelijk dat je hier eet wat de pot schaft vanavond. ook de beker drinken staat al klaar op tafel. Maar het smaakt prima en we rekenen slechts 5 euro p.p af.

Tot laat op de avond is het enorm druk in de straat, met vooral mannen. Wij slapen aan de achterkant waar vooral het geluid van de bordenwassers klinkt.

20-4-2023 Lissabon

Vandaag gaan we de stad verkennen. Ons straatje blijkt opgeruimd te zijn en het is er al weer lekker druk. Veel bezienswaardigheden zijn op loopafstand. Het is zonnig weer dus de kleurige uitzichten over de stad komen mooi op de foto. We wandelen door steile straatjes. Er zijn hier en daar enorme roltrappen om de hoogtes te overbruggen.

Bij de koffie nemen we weer een lekkere pastel de nata en later op de dag nog maar een. Er rijden veel ouderwetse trammetjes en allerlei varianten op de tuktuk, maar dan elektrisch. Het is een mooie, bijzondere en gezellige stad met vele terrasjes. Het is druk met toeristen en we horen voor het eerst weer wat Nederlands.

Ook is het duidelijk een heel multiculturele stad. En er zijn vrij veel bedelaars.

21-4-2023 Lissabon

We slapen uit en maken ons ontbijt in de keuken van het hostel. Aan het eind van de ochtend vertrekken we naar de wijk Belém. Het begint al snel te regenen. We wilden een step nemen, maar pakken nu toch maar de bus. Als we 10 min bij de halte staan te wachten en we geen idee hebben wanneer de bus komt, nemen we samen met een Franse toerist een taxi. Zij gaat naar een museum in Belém. Omdat het intussen stortregent, lijkt ons dat ook wel een goede optie. Tot we daar aangekomen de hele lange rij wachtenden buiten zien staan. We duiken een bar in en drogen een beetje op bij een bak koffie. Als het alleen nog miezert gaan we weer naar buiten. We vinden een ander museum, Maat, dat pas een half jaar open is en een combinatie is met een historische elektriciteitscentrale langs de Taag.

Daarna lopen we naar LX-factory, een hippe enclave in een oud industriegebied onder de Ponte de 25 abril, met restaurantjes en ateliers. Met het weer komt het niet meer goed vandaag, het blijft tot in de avond somber en miezerig.

22-4-2023 Lissabon – Sintra – Lissabon (trein)

Vandaag staat Sintra op het programma, een stadje met kastelen en landhuizen uit de koninklijke tijd voordat Portugal een republiek werd, 30 km buiten Lissabon.

We nemen de trein die afgevuld blijkt met toeristen, die waarschijnlijk hetzelfde plan hebben als wij op deze zonnige zaterdag.

Als we uitstappen gaan we aan de wandel naar de top van de heuvel waarop het fort Dos Mouros staat. Het is een fort uit de 10e eeuw gebouwd door de moslim gemeenschap die toen het Iberisch schiereiland bezette. Het is erg mooi met lange muren en veel torentjes met verre uitzichten.

Daarna wandelen we door mooi bosgebied naar een ander kasteel. Hier staat een megalange rij, dus die skippen we en we wandelen door naar de volgende. Rond dit kasteel ligt een schitterende sprookjesachtige tuin tegen de heuvel op met vele slingerpaadjes Rapunseltorentjes, watertjes, zitjes, pleintjes, een grot en heel bijzondere waterput.

Aan het eind van de dag nemen we de trein terug en na 3 dagen in ons eigen straatje Aziatisch gegeten te hebben, gaan we nu een tapasrestaurant in. Hier betalen we 2x zoveel voor 2x zo weinig vrij smakeloos eten.

In ons achterbuurtje is het weer megadruk met mannen, vooral van Indische afkomst. In alle eettentjes zitten alleen maar mannen en buiten op straat staan groepjes mannen. Je zou je toch best ongemakkelijk kunnen voelen als je als alleenreizende vrouw hier terecht komt…

23-4-2023 Badajoz – La Roca de la Sierra 50 km (1015)

We zitten in Lissabon en onze fietsen, tassen en wandelschoenen staan nu op twee verschillende plaatsen in Spanje. Vandaag als eerste de fietsen maar weer ophalen in Badajoz. Voordat we de bus nemen eten we natuurlijk nog wel even een laatste pastel de nata. Vroeg in de middag arriveren we in Badajoz op het busstation. Eerst maar iets eten. In het restaurant wijs ik een bak met geprakte aardappel aan. Dat ziet er wel vegetarisch uit. Maar dat blijken ze niet te verkopen, je krijgt het gratis bij een drankje. Best een rare borrelhap. Even later heb ik dus alcoholvrij bier met aardappelpuree.

Het is zondag en lunchtijd dus alle horeca puilt uit van de Spanjaarden die met een hoop gezellig kabaal aan het eten zijn.

We wandelen de 2,5 km naar het hotel waar we onze fietsen en tassen hebben staan. Fietskloffie aan, zonnebrand smeren en even bellen om het hotel in het dorpje La Roca de la Siera te reserveren. Helaas nemen ze niet op. Het is ook een restaurant dus ze zullen het wel te druk hebben nu. Op de gok gaan we de 50 km er heen fietsen. De route is mooi! Er bloeien weer heel wat meer bloemen in enorme velden. En verder veel bomen en leegte.

19:00 Uur komen we aan bij het dorpje en rijden meteen tegen het hotel aan. Luiken dicht, deuren dicht, restaurant dicht. We bellen nog maar eens, maar er wordt nog steeds niet opgenomen. Een andere optie verhuurt alleen aan groepen en niet per nacht. Meer is er niet, dus fietsen we het dorp in en bij de eerste bar vragen we of er hier nog ergens een plaats om te slapen is. Ze verwijzen ons naar het hotel. Als we melden dat die dicht is, gaan ze bellen. Binnen no time is het geregeld. Over ruim een uur kunnen we er terecht.

Bij het inchecken vertelt de eigenaar van het hotel dat hij alleen nog op verzoek open gaat, want hij heeft geen zin meer in de hectiek. Met een onbestemd nummer op internet zal hij het zeker rustig hebben nu! Wij zijn in elk geval weer gered met ons privéhotel. Eindelijk kunnen we ook wat gaan eten in het dorp bij een bar.

24-4-2023 La Roca de la Sierra – Caceres 55 km (1.070)

Als we wakker worden is de stilte van ons hotel verbroken en klinken er onder ons een hoop stemmen en geschuifel met stoelen. De bar van het restaurant blijkt al om 7:00 uur open te zijn gegaan. Kunnen we zowaar ook nog een tostada en koffie bestellen hier.

Daarna vertrekken we meteen naar Cáceres. Bij het eerste en meteen laatste dorpje kopen en een picknicklunch. De route gaat door typisch Extremadura landschap. Leegte met solitair staande bomen. Rode aarde afgewisseld met groene velden. Weids uitzicht en daarboven de blauwe lucht. En we zien steeds meer ooievaren. Ze nestelen vooral in de electriciteitsmasten.

We hoeven maar ruim 50 km en komen rond 14:00 aan in Cáceres. We hebben een appartementje in het centrum op het oog, en we we scoren daar de laatste vrije studio. De fietsen gaan via de lift ook in onze kamer.

Na koffie met gebak lopen we het oude stadsgedeelte in, verscholen achter muren. Dit historische stadsdeel staat op de UNESCO werelderfgoedlijst. We hebben al heel wat UNESCO’s kunnen afvinken deze vakantie. Het is lekker rustig, geen optocht van toeristen hier. We missen alleen de ooievaren die hier volop in de oude stad zouden nestelen. Geen één kunnen spotten.

Na een biertje op het grote plein kopen we een avondmaal om in ons appartement klaar te maken en meteen een ontbijt voor morgen. We passen ons routeplan aan om morgen bij een mooi natuurgebied uit te komen. Deze staat ook al op de UNESCO lijst!

25-4-2023 Caceres – Torrejon el Rubio 66 km (1.136)

Het bed lag heerlijk maar toch hadden we een belabberde nachtrust. Er waren tot laat nog veel mensen op straat door het mooie weer. Met open ramen komt er dan een hoop rumoer binnen, maar dat is achtergrondruis waarbij je wel in slaap valt. Je wordt weer wakker als het echt stil wordt en er af en toe nachtbrakers met harde stemmen langs komen. En toen ging er om 2:00 uur nog ergens een stel met veel oergeluiden en gegil liggen sexen. En toen die eindelijk klaar waren, kwam er een mug aanzoemen. Vanmorgen zei Willem dat er iemand lag te bevallen. Haha…volgens mij moest dat kind nog worden gecreëerd! Het zullen je buren maar zijn zeg, in een gehorige huis!

Maar 6:00 uur ging onverbiddelijk de wekker. Door het steeds warmere weer zijn we genoodzaakt vroeg te vertrekken om voor halverwege de middag aan te kunnen komen. Het wordt 30 graden en over 2 dagen 36. Gelukkig fietsen we noordwaarts en kunnen misschien de ergste hitte zo iets ontlopen. Het is 10 graden te warm voor deze tijd van het jaar volgens de bewoners en op de nieuwszenders gaat het over de extreme droogte.

We fietsen vandaag naar Torrejon el Rubio. De route is echt schitterend! We zien weer heel veel kurk- en steeneiken. We zien een slang van een ruime meter, reëen en in een riviertje een heleboel schildpadjes. De bomen groeien op ruime afstand van elkaar waardoor ze groot en grillig worden en eronder veel bloemen en grassen staan.

We komen nog wat andere fietsreizigers tegen en stoppen voor een praatje.

We fietsen langs enkele heuvels helemaal vol zonnepanelen, kilometers lang. Ze staan allemaal naar het zuiden gericht. Zo is er weinig aanbod in de vroege ochtend en late middag, lijkt mij.

Half 3 arriveren we in ons dorp en stoppen bij een café voor koffie, gebak en een koude Radler van de tap. We komen weer bij. Daarna checken we in bij ons appartementje. 18:00 gaan de minikruideniertjes weer open en halen we de boodschappen voor het avondeten en ontbijt.

26-4-2023 Torrejon el Rubio – Plasencia 42 km (1.178)

De wekker gaat 6:00 uur en we maken ons ontbijt. Half 8 zitten we op de fiets naar het Parc Nacional de Monfragüe. We kijken al tegen de bergrug van de rivierkloof aan. De vroege ochtend is nog koud, maar dat zal niet lang meer duren. Het park is in zijn geheel op de UNESCO lijst gezet. is vooral beroemd om de vele roofvogels, zoals diverse gier- en arendsoorten en een aantal zeldzame diersoorten, zoals de Iberische lynx. We komen aan bij een rotspartij langs de rivier waar we de eerste gier spotten. Helaas hebben we geen verrekijker.

We beginnen onze eerste wandeling omhoog naar de uitzichttoren. Het uitzicht over de beboste heuvels en de rivier is erg mooi in het ochtendlicht. We zien alleen geen arenden of gieren overvliegen.

Dan fietsen we verder door het park naar de tweede wandeling. Het is nu 10:00 en al flink heet in de zon. Na een koffie vertrekken we. Het is maar een rondje van 7,5 km, maar wel mooi. We komen drie Vlamen tegen met gigantisch grote lenzen op hun camera met statief. We horen dat bij de toren de gieren en arenden laat in de middag over komen vliegen. Zo laag dat je hun buik kan kietelen. Helaas, dan zijn we hier al niet meer. Het is dan trouwens ook gewoon te heet om weer die toren te beklimmen.

14:00 uur gaan we op weg naar Plasencia, waar we zullen overnachten. Slechts 25 km fietsen, maar met een hete tegenwind is dat toch een gruwelijke afstand. Bovendien heb ik last van een schurend geluid van mijn aandrijfbelt. Dit gebeurt sinds een paar weken regelmatig, maar nu houdt het niet meer op. We stoppen vaak om de belt te stellen, maar dat werkt steeds maar even of helemaal niet. Ook met telefonische support van mijn dealer wil het niet lukken. Heel irritant!

De avond is nog warm dus in Plasencia eten buiten wat op een terras op het plein.

27-4-2023 Plasencia – Banos de Montemayor 48 km (1.226)

En weer vertrekken we heel vroeg, ook al hoeven we maar 48 km. Vanwege de warmte houden we de trajecten kort nu. Heel de route kunnen we over de Via Verde fietsen, dus op een oude spoorbaan, wat nu een gravelfietspad is. Het is alleen een hele kunst om er te komen. We zien hem liggen vanaf de weg, maar waar ze elkaar tot twee keer kruisen is er een viaduct en geen oprit. Uiteindelijk klimmen we er dus maar heen. Tassen van de fiets, fietsen over het hek, tassen over het hek en wijzelf.

Maar dan hebben we ook een mooi en rustig traject.

Het veldboeket in de berm is weer enkele soorten rijker geworden. Tussen de bomen in het veld lopen koeien met veel kalfjes. De boer komt te paard inspecteren of ze het nog goed doen.

Vroeg in de middag komen we aan bij een groot meer. Ze maken de meren hier lang niet altijd toegankelijk om te zwemmen. Maar hier vinden we toch een plekje waar we er in kunnen. We zijn al een maand weg en dit is pas de 2e zwempartij, ongekend voor mij!

Er is geen schaduw dus na een uur gaan we richting onze auberge.

In het dorpje willen we nog wat boodschappen doen maar alles is dicht. Die Spaanse tijden zijn wel irritant vaak. Grote supermarkten blijven wel open maar die zijn er doorgaans niet in de dorpjes. De kleintjes gaan urenlang dicht overdag. En in de restaurants kan je behalve lunchen, pas na 21:00 weer eten. Wel hebben ze hapjes daartussen maar dat is vooral vlees en vis. Je komt als vegetarier steeds weer op de aardappels uit, als patat of als tortilla.

Ik vind dat Spaanse eten vaak maar behelpen. Ik zit echt wel eens lekker te eten hoor, maar over het algemeen ben ik er niet zo enthousiast over. Dat was ook al zo toen ik nog niet vegetarisch was. Maar Willem is het niet met mij eens. Kom niet aan zijn Spanje!

28-4-2023 Banos de Montemayor – Los Santos 42 km (1.268)

We hebben weer een kort traject vandaag. De route volgt eerst een tijd de Via Verde. Deze gaat parallel aan de snelweg, dus weinig stilte. Als we na een lange tunnel onder een dorp door afbuigen, wordt de route een heel stuk mooier en stiller. De zon komt nog net niet door het dunne wolkendek, waardoor de temperatuur aangenaam is. Het is licht heuvelig en we zijn al rond 13:00 uur vlak bij Los Santos. Daar vormt het landschap opeens een plaveisel van steen met tussendoor veel bloeiende struiken. Het is een granietpark en er staan enkele kunstwerken van graniet. Ook zien we in de verte dat er een bedrijf in granietafgraving actief is.

We fietsen het kleine witte dorpje Los Santos in. Het ziet er uitgestorven uit, maar de mini-Spar is open en ons apartementje blijkt van de eigenaar van de winkel en zit erboven. We mogen al inchecken en de fietsen worden veilig in het kleine winkeltje gestald.

Er is hier niets te beleven behalve de gebruikelijke bar, toch nog 3 stuks in dit gehucht. We kunnen dus onze route verder uitstippelen en overnachting voor morgen in Salamanca zoeken.

Dat blijkt uiteindelijk nog een berg tijd te kosten omdat alles al vol zit. Het is 1 mei maandag, dag van de arbeid, dus de Spanjaarden hebben een lang vrij weekend. Zelfs in de weide omgeving is er niets meer te krijgen. We wijken uit naar Airb&b en vinden toch nog een apartementje voor 119 euro. Erg prijzig, maar we hebben wat.

29-4-2023 Los Santos – Salamanca 58 km (1.326)

De fietsrit naar Salamanca is schitterend. We gaan over stille landweggetjes langs bermen bomvol bloemen. Mooie velden, veel bomen, koeien met kalfjes, roofvogels en ooievaars en slaperige dorpjes met een wakkere bar voor een lekkere koffie. Het weer is heerlijk, we zijn de hitte nu echt voorbij.

We fietsen langs een varkensboerderij waar de dieren in en uit kunnen lopen met een enorme zandruimte buiten. Het is door de droogte nu even geen modderbad, maar hier kunnen de dieren echt lekker scharrelen en graven.

Tegen 14:00 rijden we over de Romeinse brug de Unesco stad in. Het huisnummer van onze Airbnb blijkt niet te bestaan. We moeten 2e hebben, maar het gaan niet verder dan 2d. En als we bellen krijgen we een melding dat het telefoonnummer buiten gebruik is. Willem belt naar Airbnb en legt de situatie uit. Ze zullen het uitzoeken en zo terug bellen.

Mijn vriendin Carolien is toevallig ook twee weken in deze stad met een vriendin voor een cursus Spaans. We hebben al afgesproken samen te eten vanavond. Ik bel Carolien en leg uit waar we in beland zijn. Zij blijken in een ruim apartement te zitten en als het allemaal niet meer gaat lukken dan mogen we bij hen couchsurfen.

Terwijl wij nog wachten op het antwoord van airbnb en intussen een banaantje eten onder een boom, komt opeens Carolien langs lopen! Ze blijkt op weg naar een wijkje met graffitykunst dat ze wil gaan bekijken. Stom toevallig lopen we elkaar dus gewoon in deze toch redelijk grote drukke stad binnen 10 minuten spontaan tegen het lijf!

Airbnb belt vervolgens en meldt dat het een vals adres is en dat we van hen ons geld terug krijgen. We zijn erg blij met het aanbod van Carolien en Ans en trekken een dagje bij hen in. Ze hebben zelfs al voor eten gezorgd dat we gezellig kletsend ’s avonds op het balkon opeten met een lekker wijntje erbij. Onder ons klinkt het rumoer van volle terrassen.

30-4-2023 Salamanca

We besluiten een dagje te blijven in Salamanca om wat meer van de stad te zien. We starten rustig op met een ontbijt op het balkon en gaan in de middag naar het museum Palacio de Monterrey. Hier hebben generaties hertogen en andere adel gewoond, waaronder de hertog van Alva.

Alva is in de 16e eeuw, aan het begin van de 80 jarige oorlog, naar de Nederlanden gestuurd voor het onderdrukken van de protestantse opstand tegen de katholieken, de beeldenstorm.

Willem en ik boeken een hotel voor de 2e nacht en gaan dan samen naar museum Casa Lis. Dit is een bijzonder mooi huis met veel glas in lood in Art decostijl gebouwd rond 1910. In de kamers zijn nu exposities met veel diverse kunstobjecten en aandacht voor de periode volgend op de 1e wereldoorlog.

Met Carolien en Ans eten we in het Indische restaurant onder hun apartement en nemen dan afscheid. Wij trekken morgen weer verder.

1-5-2023 Salamanca – Toro 75 km(1.401)

Na ons eigen gemaakte ontbijt op de hotelkamer fietsen we Salamanca uit. Het is 1 mei, dag van de arbeid en een vrije dag in Spanje. De straten zijn leeg en alles is gesloten. Alleen de horeca zal openen vandaag.

We passeren het enorme Plaza de Torres waarna we via een groen fietspad bij de doorgaande weg naar Tores aankomen. De rechte weg gaat door vlak agrarisch landschap. Het is behoorlijk saai met ook nog tegenwind. De berm ligt er verdroogd en doods bij, dus daar valt ook al geen plezier aan te beleven. Komt dat door de landbouwactiveteiten direct naast de berm? Je zou het vrezen, het verschil met gisteren kan niet groter zijn.

Pas na 30 km komen we de eerste geopende bar tegen voor koffie. Die smaakt daardoor wel dubbel lekker.

Daarna wordt het landschap heuveliger en dat ziet er meteen wat spannender uit. Toro ligt aan de rivier maar dan een paar honderd meter hoger. Dat is dus nog even een venijnige steile klim. Het is me te zwaar en ik breng dus eerst mijn fiets boven en haal daarna mijn tassen op.

Toro is een klein stadje en ook al weer mooi met 13e eeuwse Romaanse gebouwen en hedendaagse wijnbodega’s met wijn uit de gaarden rond Toro.

2-5-2023 Toro – Valladolid 74 km (1.475)

We maken weer ons eigen stevige ontbijt op de hotelkamer. Van de hotelmanager krijgen we flessenwater mee in onze bidons omdat volgens hem het kraanwater van Toro verontreinigd is.

De rit vandaag blijkt mooi. We rijden weer door agrarisch landschap met lapjes grond in diverse tinten groen, bruin en rood. De aarde is afwisselend rood, bruin of bijna wit.

Het is zonnig, zoals alle dagen tot nu toe. Mijn aandrijfriem maakt nog steeds lawaai en ik ga Santos zelf maar eens appen voor raad. Ik krijg al snel reactie en moet wat fotoos sturen. Na beoordeling hiervan krijg ik een advies, maar alles daarvan hebben we al geprobeerd. Nadat we hebben gepicknickt onderweg heeft Willem opeens een lekke band. Gelukkig precies bij een grasveld met bomen en een watertap, dus dat is een geluk bij een ongeluk.

De route is mooi en aan het eind van de middag arriveren we in Valladolid waar we overnachten. Ons hostal zit naast een supermarkt en een Chinees, dus we hoeven niet ver meer weg.

3-5-2023 Valladolid – Baltanas 65 km (1.540)

Door de drukke stad fietsen we richting de uitgang naar de rust en leegte. Maar eerst nog even een koffie. Spanjaarden komen graag even in de bar voor ze naar hun werk gaan. Het is er stampvol met koffiedrinkende en tortilla of tostada etende mensen, die proberen boven het lawaai van de onophoudelijk stampende koffiemachine uit te praten.

De rest van de dag fietsen we door de stilte. Het landschap verschilt niet veel van gisteren met regelmatig een prachtig uitzicht. Het felrood van de vele klaprozen contrasteert met het groen van de graanvelden. We klimmen en dalen en hebben ook vlakke trajecten.

Willem heeft maar weer eens een poging gedaan het gezaag van mijn aandrijfriem te beteugelen. De riem loopt daarna half naast het tandwiel maar is wel stil. Ik durf nog niet te juichen, maar als na 20 km de riem er niet verder is afgelopen en nog steeds stil is, lijkt dit vervelende probleem voorlopig provisorisch opgelost. Wat een opluchting!

Om het vervelende geluid niet te hoeven horen heb ik heel veel mijn oortjes in gehad met een luisterboek. Nu kan ik ook de vogels weer horen.

In Baltanás zijn veel wijnkelders half ingegraven in de heuvel naast het dorp. We hebben er een mooi apartementje waar we zelf een avondmaaltje kunnen maken. We scoren een zak diepvriesgroente van 1 kg die we helemaal samen opeten, naast nog een blik asperges. Het groentegebrek is weer voor even gecompenseerd.

4-5-2023 Baltanas – Burgos 82 km (1.622)

In ons appartement hebben we zowaar een wasmachine ter beschikking. Gisteravond hebben we hem vol gegooid en vanmorgen is alles dat aan de lijnen in de kamer en slaapkamer hangt weer kurkdroog. Onze handwasjes zijn altijd snel droog dankzij de droge lucht. De droge lucht heeft voor- en nadelen. Het is niet benauwd maar voor huid en haren is het dan weer niet heel fijn. Ook mijn neus is al weken stuk vanbinnen en de lippenvet moet continue binnen handbereik zijn.

Er staat een stevige wind vandaag en we zijn dolblij dat we die mee hebben vandaag, want we moeten 80 km naar Burgos. Nu is het een vrij relaxte tocht ondanks een aantal klimmetjes. De route lijkt wel op die van gisteren maar vandaag met een lucht vol mooie schapenwolken.

We vragen ons af waar de vlinders zijn. In Griekenland en de Balkan vorig jaar waren er zó enorm veel in het voorjaar. Er is hier wel veel meer landbouw, mogelijk is dat de oorzaak?

’s Middags zien we opeens rare beesten in een veld voor ons. Zo groot als een geit of lam, maar dan op 2 poten. Ik knipper met mijn ogen om die rare schepsels beter te zien. Het blijken enorme roofvogels, gieren. Het zijn er zeven en we stoppen om ze te observeren. Ik maak een paar foto’s. Dan rijdt Willem door en vliegen ze op. We zien langs de weg de restanten van een ree liggen. Op de weg liggen afgekloven botten en veren. Mogelijk is de ree aangereden, al rijdt hier nauwelijks een auto. De gieren circelen hoog boven ons rond.

We komen aan in het ons inmiddels vertrouwde hostal in Burgos waar we lang geleden onze wandelschoenen- en stokken hebben achtergelaten. Die gaan we de komende dagen gebruiken in de bergen van de Picos.

5-5-2023 Burgos – Arenas de cabrales 7 km (1.629)

We gaan vandaag naar de Picos, een bestemming die al jaren op onze togolist staat. We hebben een auto gereserveerd voor dit uitstapje van enkele dagen. Na het ontbijt fietsen we naar Avis om de auto op te halen. Onderweg drinken we een koffie onder de platanen in het centrum van Burgos. Waren ze een maand geleden nog helemaal kaal, nu beginnen ze in het blad te komen. De takken van de ene boom zijn vergroeid met die van de volgende en dat heel de boulevard lang.

De fietsen blijven bij Avis achter en we nemen de kortste weg naar ons dorp noordelijk in de Picos waardoor we dwars door het berggebied rijden. Het gebergte is enorm hoog en ruig, we kijken onze ogen uit. De weg maakt vele bochten maar is nergens echt steil. Het zou mooi fietsen zijn hier! Maar de komende vrier dagen gaan we wandelen voor de afwisseling.

6-5-2023 Arenas de Cabrales

Vandaag moet de regenjas mee, zouden we dan sinds we hier 26 maart arriveerden, toch de eerste Spaanse regen gaan meemaken? We rijden naar Sotres waar een wandeling van 14 km start. Lijkt ons lang genoeg voor de eerste dag. Het autoritje naar Sotros is al weer adembenemend. Het is bewolkt en een graad of 18. De route gaat eerst over een bergpad en dan een stuk over de weg. Als we de eerste spetters voelen komen we net bij een restaurantje aan. Als de stortbui nog voort duurt, bestellen we maar een 2e bakkie koffie. En dan is het weer droog en kunnen we verder.

We komen koeien tegen die geen probleem hebben met de steile bergwand. En de geiten al helemaal niet.

De omgeving is nu echt een spektakel. Wat is het hier ruig en schitterend, met mooie bergdorpjes in de diepte.

Er volgt nog een regenbuitje met onweer. Op het bergpad kruisen we een man met een pakezel. Ik vraag wat hij vervoert. Dat blijkt “queso de cabra” te zijn, geitenkaas gemaakt in deze regio. We hebben net een stuk gekocht in het restaurant en nu geloven we echt wat ze zei, dat het ambachtelijk gemaakt is van de geitenmelk uit de bergen.

7-5-2023 Arenas de Cabrales

We eten alvast een eigen ontbijt op de kamer voor we kunnen aanschuiven voor het ontbijt van het restaurant dat inclusief is. Dat is wel nodig om een goede voedingsbodem te hebben voor een wandeldag.

We rijden naar het startpunt Poncebos, 6 km vanaf ons dorp, waar Ruta del Cares start. Deze gaan we heen en terug lopen, totaal 22 km. Het pad loopt halverwege een bergwand en we kijken een gigantische diepte in, waar de rivier de Cares stroomt. En boven ons torenen de grillige rotsige pieken van de bergen uit, hier en daar verdwijnend in een wolk.

We maken veel fotoos maar met onze telefoons is het onmogelijk om de grootsheid van de omgeving vast te leggen. Het overtreft al onze eerdere wandelingen…en we hebben toch al veel moois gezien op onze reizen.

Na 11 km zijn er enkele restaurantjes en picknickplaatsen. Daarna keren we terug. Was het op de heenweg heel rustig, nu komen we wat meer mensen tegen. We doen er totaal 7 uur over. We zijn niet overdreven moe maar wel heel voldaan.

8-5-2023 Arenas de Cabrales

Omdat we gisteren 22 km gelopen hebben, doen we het vandaag iets rustiger aan. Althans dat is het plan…

We rijden net als gisteren naar Poncebos, 6 km van ons hotel. Nu nemen we de trail naar Bulnes, ruim een uur klimmen. We lopen in de schaduw van de berg en we stampen lekker door, genietend van de uitzichten. We arriveren eerst in Bulnes Arriba en na weer iets dalen in Bulnes Bajo. Daar kunnen we terug met de funicular, een 2 km lang spoor dat hier volledig ondergronds gaat, tot aan onze parkeerplaats.

Maar we zijn pas net onderweg, dus pakken we de trail weer op en gaan kijken of we een glimp kunnen opvangen van de ruim 2518 m hoge Picu Urrielu, internationaal Naranjo de Bulnes geheten. Deze berg heeft een karakteristiek uiterlijk met heel steile wanden en een platte schuin aflopende piek. We moeten er uiteindelijk 7 km voor klimmen en dan zijn we zo hoog dat we hem goed kunnen zien in de verte. We zien ook de zee liggen, waar we hemelsbreed zo’n 40 km vanaf zitten. Het was een zware technische tocht over grove stenige paden en rotsblokken. We hebben meer dan 1300 hoogtemeters gemaakt.

We genieten van het grootse uitzicht en de stilte en doen weer een poging om dit vast te leggen op beeld. Maar het past gewoon niet en de enorme hoogtes en dieptes vallen weg op de fotoos.

We eten onze bananen en koekjes voor nieuwe energie en beginnen de afdaling. Dan merken we pas echt hoe steil het pad vaak is. Als echte klimgeit en steenbok zoeken we houvast op richels om niet weg te glijden. Al moeten we bij elke stap kijken waar we onze voet plaatsen, zijn we toch in ruim een uur terug in Bulnes. Met een bak koffie en een punt tortilla komen we weer bij op een terras. Daarna nemen de funicular voor het laatste traject naar beneden. Het was toch wel een heftige tocht voor een rustig-aan-dagje!

9-5-2023 Arenas de Cabrales

Als we op de vierde en laatste dag in de Picos wakker worden, regent het. O ja, dat kan natuurlijk ook nog! We realiseren ons nu hoeveel geluk we hebben gehad met het weer hier voor begin mei. We hebben een wandeling van 16 km op het programma, maar voorlopig gaan we maar even rustig aan doen en afwachten wat het weer doet.

We doen wat boodschappen, drinken koffie in het dorp en lezen wat in bed. Begin van de middag wordt het toch lichter en zien we wat stukjes blauw in de lucht. We gaan het gewoon proberen en rijden in de regen naar het startpunt, iets voorbij Sotres. Als we uitstappen is het opeens toch droog, maar wel koud. We zijn beiden de warme kleren vergeten die we vorige dagen ongebruikt in onze rugzak hadden. Dan moeten we maar extra doorstappen om warm te blijven.

De route gaat over een oude mijnweg die naar een zinkmijn loopt, die sinds 1975 gesloten is. Er is veel loofbos, totdat we zo hoog zijn gestegen dat we weer tegen grillige rotsige bergwanden aankijken. We zien steenbokjes soepel over de rotsen springen. De uitzichten zijn weer adembenemend. We zitten op ruim 1800 m hoogte en komen hier plekken met sneeuw tegen.

Als we bij de oude mijningang komen, staat daar een eenvoudige onbemande berghut waar je kan overnachten.

Vanaf daar gaat het pad weer naar beneden en dalen we af tot we weer bij de auto zijn. We hebben er 4,5 uur over gedaan. In Sotres stoppen we voor een bak koffie.

Terug in ons hotel maken we op de kamer avondeten van koeskoes met linzen en gegrilde paprika, alles uit pot en blik. Lekker en makkelijk.

10-5-2023 Burgos – Villafranca Montes de Oca 53 km (1.682)

We maken zelf een vroeg ontbijt op onze kamer omdat die van het hotel pas vanaf 8:00 beschikbaar is. We moeten de auto voor 11:00 uur in Burgos inleveren. Ruim op tijd komen we aan in een koud Burgos. We zijn hier nu voor de 4e keer in deze stad. Maar we blijven deze keer niet en fietsen even later de stad uit aan de zijde met kilometers bedrijventerrein. We komen hier aardig wat pelgrims tegen. Geen fijne wandelroute om de stad in te komen!

Naar ons wordt ook regelmatig “Buen camino” geroepen. Maar wij gaan een heel andere kant op, naar Hendaye.

Het pelgrimsseizoen is duidelijk aangebroken. Voor veel dorpjes is de populariteit hiervan levensreddend. We hebben zoveel dorpen gezien waarvan de helft van de huizen leeg en verkrot zijn. Maar op de pelgrimsroutes kunnen dorpen met deze inkomstenbron het misschien toch redden.

Onderweg komen we er achter dat we het grootste deel van deze route weken geleden op de heenweg ook al gefietst hebben. We zijn daar eigenlijk verbaasd over omdat we toen zuidwaarts naar Burgos fietsten en nu meer oostwaarts er weer vandaan. Het was toen eind maart en de natuur moest nog op gang komen. Maar er is na al die weken weinig verschil. De bomen zitten in het blad maar verder is alles zo verdroogd dat er nauwelijks een bloem op is gekomen.

Als we aankomen in Tosantos, blijkt het geboekte hotel hier helemaal niet te zijn, maar 6 km terug richting Burgos. Onderweg zien we in de berm bergen kratten en kapotte bronwaterflessen. Duidelijk een ongeluk.

Als we uiteindelijk op de goede plek aankomen in Villafranca Montes de Oca, blijken hier heel veel pelgrims te zijn. We drinken een biertje met een paar Australische pelgrims.

In het klooster kunnen we aanschuiven voor een pelgrimsmaaltijd. Ze hebben zowaar spagetti en broccoli!

11-5-2023 Villafranca Montes de Oca – Haro 56 km (1.738)

Als de wekker gaat, horen we een langdurig klaaglijk gemiauw onder ons raam. Er blijkt een kitten te liggen en de moeder miauwt er zenuwachtig omheen. Als de buurman naar buiten komt, blijkt de kat van hem te zijn en hij haalt het jonkie met de moederkat weer naar binnen.

We gaan naar het kloostercafetaria voor een koffie met tortilla. Inmiddels komt de stroom pelgrims op gang. Als we even later op de fiets zitten, zien we een lange stoet voorbij trekken. Mocht je de pelgrimage doen om op zoek naar jezelf te gaan, dan vind je toch vooral heel veel anderen op je pad. We horen dat er 400.000 Santiagogangers per jaar zijn inmiddels.

Het is koud op de fiets dus de warme kleren komen weer van pas. Vandaag wordt het zo’n 13 graden en komende dagen nog minder. We hebben ruim de tijd om in Hendaye te komen omdat Willem per ongeluk de trein een dag later geboekt heeft.

We fietsen vandaag slechts ruim 50 vlakke kilometers. Eerst langs een vervelend drukke weg, maar eenmaal afgeslagen naar een rustige landweg, hebben we het landschap weer voor ons alleen. We doen boodschappen in het dorp waar we op de heenweg hebben geslapen in een pelgrimshotel. We komen hier pas achter als we onze eerste blogs terug lezen tijdens het eten. Maar nu zijn we toch echt afgeslagen naar een meer oostelijk traject waar we niet eerder zijn geweest. Het is wel dezelfde streek, die van de Rioja wijnen. We komen dus wijngaarden tegen, maar ook overige land- en tuinbouw percelen. Het is een heel mooie route en we zien hier zelfs weer bloemen in de berm.

We eindigen in Haro, een wijnstadje.

12-5-2023 Haro – Vitoria Gasteiz 48 km (1.786)

Na het ontbijt in het hostel vetrekt de duitse fietser naar Vitoria Gasteiz, wat toevallig ook onze bestemming is. Even later zijn ook wij vertrokken en al snel fietsen we door de wijngaarden van de Rioja. Het is fris maar lekker weer. Een van de wijngaarden staat vol met rode en roze klaprozen. Dit zou een biologische kweker kunnen zijn. Het is een heel vrolijk gezicht.

We draaien een rustig landweggetje op en dan begint ook het klimmen en even later de regen en de tegenwind. Maar koud hebben we het niet echt zolang we omhoog fietsen. Het is wel vervelend dat we deze noordelijke ritten nu wéér tegenwind hebben. Op de heenweg hadden we dat ook al, dus we hebben dikke pech. De temperatuur is nu zelfs nog lager dan 6 weken geleden, niet meer dan 13 graden.

Toch genieten we want deze rit is grotendeels erg mooi. Pas aan het eind fietsen we langs een rechte drukkere weg en is het met de tegenwind nog even flink zwoegen voor we er zijn rond 15:00 uur. We fietsen toch liever tegen een berg op dan dat we tegenwind hebben. En we hebben deze reis meestal tegen- en zijwind gehad.

Vitoria-Gasteiz is de hoofdstad van Baskenland. We blijven hier een dag.

13-5-2023 Vitora Gasteiz

Het is een sombere dag met regelmatig regen en de middagtemperatuur komt niet hoger dan 12 graden.

We gaan toch naar buiten om het oude centrum te bekijken. We lopen langs een kledingwinkel die Neuk heet. Even kijken wat ze hier voor spannends hebben. Het blijkt gewoon leuke dameskleding en ik koop een kleurige zomerbroek. Aan de overkant zit de herenvariant Zeuk, waar Willem twee shirts koopt. Meer past er gelukkig niet bij in onze fietstassen dus we zijn weer snel klaar met winkelen.

We komen een demonstratie tegen van mensen die strijden voor een minimaal pensioen van 1080 euro. Het is ons opgevallen dat het prijspeil in alle winkels hoger ligt dan bij ons. Terwijl de salarissen hier maar iets meer dan de helft zijn. Wonen is hier dan wel weer goedkoper, behalve in de grootste steden.

Alle oudere gebouwen in deze Baskische hoofdstad hebben mooie houten erkerbalkons, meestal wit geverfd. Er zijn ontelbaar veel barren waar de Basken een drankje komen drinken met familie of vrienden en pinchos eten. Elke bar heeft weer andere pinchos en het zijn prachtig opgemaakte hapjes. In enkele straatjes hangen strijdbare posters en banners. Die straatjes met subversieve Basken zijn wel de gezelligste!

’s Avonds gaan we ook nog heel even naar buiten. Ondanks de kou lopen de straten en terrassen (zonder verwarming) vol. Het zijn echt de sociale ontmoetingsplaatsen voor jong en oud door heel Spanje in elk dorp of stad.

14-5-2023 Vitoria Gasteiz – Zumaragga 59 km (1.845)

TIjdens ons ontbijt kijken we voor de zoveelste keer naar de weersvoorspelling, maar beter wordt het echt niet. Max 12 graden, regen en tegenwind. Er zit niets anders op, we moeten toch verder. Meteen als we met de fietsen buiten staan, gaat de miezer over in regen. We rijden de stad uit en al snel is de omgeving prachtig. Maar het blijft regenen dus we genieten er niet echt van. Na 1,5 uur komen we bij een groot meer met mooie plekken om te kunnen zwemmen. Maar we duiken het restaurant in van de nautische club voor warme koffie. Heel deze reis konden we maar 2x zwemmen, echt ongekend weinig. Deze 3e mogelijkheid skippen we toch maar.

Na bijna een uur is het zowaar droog en gaan we snel verder. Maar de lucht wordt al weer donkerder en de regen volgt. Zo fietsen we nog enkele uren door tot we in een stadje bij een bar stoppen. Het is er heerlijk warm binnen. Er staat een centimeter water in mijn schoenen en ik wring mijn sokken buiten uit. Onze natte spullen vormen plassen water in het halletje. We warmen lekker op met koffie en pinchos. Dan schijnt opeens de zon en vertrekken we snel.

Het is nu af en toe droog. De route is mooi en heel afwisselend. We rijden langs een rivier die woest stroomt met al dat aanvoerwater.

Aan het eind van de middag arriveren we in Zumarraga. In onze kamer staat een bed van 1,40 bij 2 meter. Dat hebben we vaker gehad en dat is niet bevoordelijk voor onze nachtrust omdat Willem er diagonaal in ligt en er voor mij een smal strookje overblijft. We vragen een andere kamer maar die is er niet. De man wil er wel een bed bijplaatsen. Ik zeg dat een extra matras op de grond voldoende is en dat is snel geregeld. Nachtrust gered.

15-5-2023 Zumerraga – Oiartzun 74 km (1.919)

Onze laatste fietsdag vandaag! Voor morgen blijven dan alleen de 10 km naar het treinstation over. We vertrekken met droog weer, maar volgens de voorspelling gaat er nog wel wat vallen vandaag. De route gaat veel over fietspaden die dan weer rechts en dan weer links van de weg lopen. We moeten dus vaak oversteken of een klein ommetje maken. Soms stopt het fietspad abrupt om iets verder ergens weer verder te gaan. Het lijkt bijna een puzzeltocht.

We fietsen vaak door stadjes en dorpjes en we komen steeds weer bij de rivier uit. Langs, in en rond de rivier staat veel Japanse Duizendknoop. Door onze bestrijding hiervan in ons bos thuis, hebben we er zo’n goede antenne voor dat we ze in de verte al herkennen. Het is vrij dramatisch hier en kansloos te bestrijden omdat de rivier voor de verspreiding zorgt. In de rest van Spanje hebben we het nog niet gezien. Maar de omstandigheden zijn dan ook gunstig in het noorden. Het is hier minder heet en veel minder droog.

We wisselen vaak van kleding vandaag want als de zon iets doorkomt is het warm, maar zonder meteen fris. De regen stelt niets voor gelukkig.

Het laatste traject van onze tocht is er geen fietspad en rijden we langs een drukke weg vol vrachtverkeer. Gelukkig hebben we de wind in de rug nu maar het is een vervelend stuk. We zoeken een omweg langs een rustiger weg en arriveren in Oiartzun waar we op het plein een biertje drinken. Dan begint het opeens te plenzen en vluchten we naar binnen. Zodra het droog is gaan we voor de laatste 2 km naar ons hotel. Daar zit nog een venijnige klim in van 20% op een smal weggetje die we lopend opzwoegen. We negeren de minder steile omweg over de drukke weg.

We arriveren in ons ongezellige donkere hotel, gerund door twee norse Basken. En we moeten het ook zonder internet stellen. “La montañas…” wordt als uitleg gegeven. Maar aan de overkant, waar we gaan eten, heeft het netwerk geen last van de bergen en zoeken we naar een overnachting voor morgen in Parijs.

Ze hebben hier vegetarische nuggets op de kaart. Pas voor het 2e keer in zeven weken staat er een vleesvervanger op de kaart. De eerste keer was in Madrid in een Subway. Ik liet Louisa daar mijn vegetarische kip proeven. Ze had nog nooit een vleesvervanger geproefd. Niet heel vreemd, want in de supermarkten ligt het niet. Je moet er dus echt naar zoeken en alleen in de grote steden maak je kans iets te vinden in bijvoorbeeld een Ekoplaza variant.

16-5-2023 Oirtun – Hendaye – Parijs 14 km (1.933)

We drinken een koffie in ons ongezellige hotel in de bar waar ze niet de moeite nemen om een lichtje aan te doen. Blijkbaar hebben ze wel de router herstart, want we hebben weer internet. Nog 8 Spaanse kilometers te gaan. We ontbijten net voor de grens en fietsen dan Hendaye binnen. 10 dagen geleden hebben we onze treintickets naar Parijs geboekt, dus we zijn verzekerd van een stoel inclusief ruimte voor de fietsen. We zoeken een hotel in Parijs voor twee nachten in de buurt van station Montparnasse, wat nog lukt ook voor een redelijke prijs. Nu kunnen we een beetje gaan rond lummelen tot 16:00.

En dan fietsen we 21:00 uur opeens Parijs in. We schrikken van de prijzen. Een koffie voor 3,80! In Spanje was dit, zelfs voor een café con leche, bijna overal onder de 1,50

Het hotel heeft geen plek voor de fietsen en de receptionist tipt de parkeergarage van het ziekenhuis verderop. Daar parkeren we onze fietsen en hopen maar dat ze daar veilig genoeg staan.

Morgen gaan we naar Versailles en de dag daarna met de trein verder naar huis. Deze Spanjereis eindigt hiermee na ruim 7 weken.

We hebben ons Spaans weer een beetje opgehaald. Zoals wij reizen is het echt nodig om de taal een beetje te spreken want we konden zelden met Engels terecht. De Spanjaarden spreken echter zo razend snel dat we echt ons best moesten doen een paar woorden te herkennen. Ze pakten er soms de telefoon bij en spraken dan een tekst in om te vertalen. Dat ratelden ze dan zo snel dat Google Translate er ook de kluts van kwijt raakte. We kregen dan hilarische vertalingen te zien.

1.933 km

17.500 hoogtemeters

53 dagen

38 overnachtingsplaatsen (€ 50,11 gemiddeld)

Klik op kaart voor routeplan

Klik op kaart voor routeplan