Girona – Valencia

2017

Fietsen 820 km

21-10-2017

Vandaag, zaterdag, zijn we naar Rotterdam Airport gefietst en daar de fietsen ingepakt voor de vlucht naar Girona. ‘s Avonds half 9 landden we en haalden onze fietsen weer op bij de bagageband met “Odd luggage”. Er was niet zachtzinnig mee omgegaan. De voorrem van WIllem’s fiets was kapot en alle banden hebben ze compleet leeg laten lopen, terwijl wij al aan de verplichting hadden voldaan door ze deels ontlucht in te leveren. Het reisfietspompje bleek matig te werken en met veel moeite kregen we voldoende lucht in de banden om te kunnen vertrekken.
Het is donker maar nog wel lekker met 19 graden. We reden wat heen en weer, zoekende naar de route naar de stad. Toen ik stopte om naar de juiste richting te vragen, vergat ik even dat ik klikpedalen op mijn nieuwe fiets heb en toen ik mijn voet op de grond wilde zetten, zat ik met mijn eveneens nieuwe SPD sandalen dus muurvast. Mijn lijf al in de afstapstand kapseisde en machteloos stortte ik met een harde gil voor de voeten van het behulpzame Spaanse stel. Zij spoeden zich om mij weer overeind te helpen. Willem kwam aanfietsen en begreep niet waarom ik niet gewoon mijn voet eruit kilikte met een simpele zijwaartse beweging…hoe moeilijk is dat?! Nee…helemaal niet moeilijk, alleen zit dat na ruim 50 jaar fietsen zonder SPD’s niet zo in mijn automatische systeem!
De route naar Girona was meteen een avontuur. De navigatie stuurde ons van de onverlichte asfaltweg af een nog donkerder zandweg in. Aangezien het stel ons al gewaarschuwd voor de gevaarlijke onverlichte route, was dit vast de goede weg. We ploegden over hobbels en door diepe modderplassen van de ene verlaten zandweg naar de andere. Opeens kwam ik erachter dat ik mijn belt niet meer om had. Dit heuptasje met paspoort, portemonnee en telefoon had ik nog om bij vertrek van de luchthaven maar nu dus niet meer. Ik begon meteen terug te fietsen, niet echt verwachtend dat ik hem terug zou vinden. Ik wilde echter op zijn minst kijken bij onze laatste stop waar we ons hebben georiënteerd en ik geplast heb in de donkere berm. En daar lag hij dus, een zwarte belt op een zwarte achtergrond, maar wel zichtbaar in mijn zoeklicht. Pfff, een meevaller!
Al met al was het rond middernacht toen we in ons hostel aankwamen. De thuis zorgvuldig schoongemaakte fietsen zagen er meteeen al heel bereisd uit met al die modder er aan. Onze plannen om deze zaterdagavond nog even op stap te gaan in Girona hebben we toch maar geskipt.

22-10-2017
De eerste dag hebben we gereserveerd voor Girona. We fietsen naar het centrum en lenen bij een hotel een goede fietspomp om de banden wat beter op spanning te brengen. Mijn ventiel blijkt defect waardoor de band steeds leeg loopt. Girona heeft een mooi en gezellig historisch centrum. De strijd voor een onafhankelijk Catalonië is hier goed zichtbaar door de vele vlaggen met SI en VOTE! die aan de gevels en balkons gehangen zijn.
Het is lekker weer en dus goed toeven op de terrasjes. We komen een luxe fietsenwinkel tegen die open is en een reparatieservice heeft. Mijn ventiel wordt vervangen en de band opgepompt. Helaas heeft hij geen olie voor Willem’s rem. Morgenochtend gaan we dus maar andere fietsenmakers proberen, want zonder goede remmen is het toch wel link om een berg af te fietsen.

23-10-2017

Vandaag komen de eerste felicitatieberichtjes binnen voor mijn verjaardag. We vertrekken na het ontbijt richting stad naar een fietsenmaker. Gelukkig weet deze de remolie weer op druk te brengen en de rem werkt weer. We kunnen dus vertrekken. Eerst de stad weer uit en meteen rijden we tussen het groen. Veel moestuinen langs het eerste deel van de route. Na een onverhard traject over een oude spoorbaan komen we bij de bergen. Nu wordt het klimmen. Heel het traject gaat nu omhoog, variërend van vals plat tot flink steil. We lunchen met ons meegebrachte stokbrood, zachte geitenkaas en bosvruchtenjam. Dit is elke vakantie weer onze favoriet! Het weer is top, de zon schijnt maar het is niet te warm. Onze gemiddelde snelheid is laag en het is 16:00 uur als we koffie drinken bij een hostel. Nog 20 km te gaan van de 62….of toch maar niet? Ik ben jarig dus ik mag het zeggen. Doe die kamer dan maar!

24-10-2017
Vanmorgen half 8 opgestaan en meteen na het ontbijt vertrokken op de fiets. Het weer is goed en we beginnen meteen weer met stijgen. De bomen verkleuren ook hier nu naar herfsttinten, prachtig met het strijklicht van de vroege ochtend erop. De weg is net als gisteren heel rustig. De enkele auto die passeert, geeft ons netjes de ruimte. Het is weer veel klimmen maar vandaag gelukkig ook dalen. Zo krijgen we de gemiddelde snelheid weer een beetje omhoog naar 16 km per uur. We kijken uit op een bizarre bergketen met pilaarachtige pieken.
Omdat de laatste 25 km naar Manreza met een supersnelheid naar beneden zoefden, kwamen we toch nog op een acceptabele tijd aan en hebben met 81 km onze achterstand van gisteren meteen weer ingehaald. We vinden al gauw een hostel boven een shabby koffietent. De eigenaar wil weten hoe wij Hollanders denken over de wens van Catalonië om een onafhankelijke staat te zijn. Snel douchen we en gaan naar buiten. Het is gezellig druk in het historische centrum en de avond is zwoel zodat we lekker op een terras kunnen zitten. We eten een superlekkere pizza en een goed gevulde salade.

25-10-2017
Vandaag ontbijten we op de kamer met het gisteravond gekochte stokbrood. We kunnen thee zetten met ons meegebrachte kookpitje.
Om 9 uur gaat het koffietentje open en kunnen we onze daarin gestalde fiets weer naar buiten rijden. De ochtend is fris maar we fietsen ons al snel warm omhoog de stad en de vallei uit.
De route loopt over een oude weg. Deze komt af en toe naast de nieuwe weg uit waar het autoverkeer overheen raast. Door een verkeerde afslag komen we op de nieuwe weg terecht. Deze weg heeft minder kronkels maar het is niet prettig fietsen naast dat verkeer. Verderop komt de oude weg weer parallel langs de nieuwe, maar er staat wel een hoog hek tussen. Gelukkig zit er een gat in en daar tillen we de spullen en fietsen doorheen en kronkelen weer lekker rustig verder op de oude weg. De zon schijnt en het is rond 24 graden. Heerlijk fietsweer, maar heet zat als je een helling op zwoegt met 6 km per uur. De uitzichten zijn weer prachtig en als we even stoppen dan kunnen we van complete stilte genieten.
Tegen vijven arriveren we in een mooi plaatsje waar we willen overnachten. Helaas is er niets en we vervolgen de route dan nog maar even. Onderweg proberen we het hier en daar, maar zonder succes. We beginnen al te speuren naar een hooiberg of boerenschuur in het landschap want het wordt al schemering. De ondergaande zon vóór ons kleurt de bergen roze. We dalen nog 17 km verder door en arriveren 19:30 uur in het oude plaatsje Montblanc. Hier vinden we een superleuk pension. We krijgen een dubbele kamer met badkamer en eten er een heerlijk diner. Dit hebben we wel verdiend na 10 uur in het zadel en 88 km weg gepeddeld.
Na het eten wandelen we nog een rondje door het vestingstadje en duiken daarna vermoeid in bed.

26-10-2017
Eerst even uitslapen en na een lekker ontbijt wandelen we nog even door de smalle middeleeuwse straatjes van Montblanc. De oude straatjes komen uit op een gezellig plein vol terrasjes. We zouden het hier best een dagje uithouden, maar vertrekken rond 13:00 toch om nog een stuk van de route te fietsen. De omgeving is mooi met wijngaarden in herfsttinten. De druiven zijn al geoogst. De olijfbomen hangen wel bomvol olijven. We klimmen haarspeldbochten draaiend 3,5 uur lang naar de toppen van de bergen. De uitzichten zijn spectaculair. Vervolgens zoeven we weer naar beneden, de 50 km per uur aantikkend
Het plaatsje waar we overnachten ligt iets van de route, ook al weer steil omhoog. De oude straatjes zelf zijn zo steil dat we er zowel fietsend als lopend bijna niet omhoog Komen. In het pension met groot restaurant zijn we de enige gasten. Vandaag 37 km gemaakt.

27-10-2017
Na een Catalaans ontbijt met veel zoete koolhydraten en weinig eiwit, fietsen we de frisse ochtend in. We groeten de stoepjesvegende oudjes met “Bon dia” en rijden het dorpje op de berg weer uit. Onze route zit meteen al weer vol haarspeldbochten omhoog. We klimmen naar spectaculaire uitzichten in het mruiger wordende landschap. Het is weer een zonnige warme dag, maar hoe hoger we komen hoe frisser de wind. Windmolens maken na dagenlange stilstand eindelijk weer eens wat energie.
Het landschap verandert naar gecultiveerde bergen met terrassen vol olijfbomen. Rijen oude bonkige bomen staan naast rijen jonkies. Hier en daar is een dorpje tegen de bergwand geplakt. De weg is bijna geheel verlaten en we genieten van de stilte.
We krijgen ook wel weer een aantal heftig stijgende trajecten te beklimmen. Als afleiding zet ik daarbij een luisterboek op zodat ik niet zo bezig ben de fysieke arbeid. En alles wat we naar boven fietsen gaan we ook weer naar beneden. Aan het einde van de middag zakken we af naar Mora d’ Ebre aan de rivier de Ebro.
Hier gaan we slapen in het hostel waar Willem zijn vorige fietsreis ook overnacht heeft. Het koppel dat de kamers verhuurt heeft beneden een biologisch winkeltje. Ik voel mij meteen thuis!
We lopen met onze badspullen naar de rivier. Ik ga het verfrissende water in maar het stroomt zo hard dat ik mij vast moet houden aan de steiger om niet meteen naar zee af te drijven. Willem ziet er maar helemaal van af. Deze rivier is beroemd om de megagrote neervallen die hier zwemmen en waar vissers uit alle windstreken op af komen.
We beleven hier een historische gebeurtenis met de vandaag uitgeroepen onafhankelijkheid van Catalonië die als een zelfstandige republiek verder wil. Maar Spanje laat dat nog niet zomaar gebeuren….

28-10-2017
We zijn de enige gasten in het hostel en zitten dus samen te ontbijten in de eetzaal. We hebben nu in een hotel, hostel, b&b en pension geslapen, maar het onderlinge verschil is niet op te maken qua prijs service of voorziening. Bijna overal schettert een grote TV in de eetzaal en vanmorgen gaat het uiteraard vooral over de “indepandencia”. We zien weer massa’s mensen in Barcelona op de been, opgetogen deze keer.
We kopen eten voor onderweg en vertrekken. Een zonnige dag bij 22 graden is ons beloofd. We fietsen weer door prachtige landschappen. Veel olijfgaarden en er is bedrijvigheid tussen de bomen. We zien hoe de vruchtjes geoogst worden. Er worden grote doeken onder de bomen uitgespreid. Met een soort grote vorken wordt door de bladertakken gekamd waardoor de olijven naar beneden vallen. Er wordt ook electrisch gekamd, maar dan is het nog steeds een arbeidsintensieve klus om alle takken van de bomvolle bomen leeg te kammen. En niet alle olijven zijn tegelijk rijp, dus dit moet nog wel enkele keren worden herhaald.
Na 20 km komen we op de Via Verde, een oud enkelspoor dat omgebouwd is naar fietspad. Deze moeten we 35 km volgen. Het pad loopt licht omhoog en we gaan door donkere tunnels, de langste is 750 m. Het is zaterdag dus ook veel spaanse gezinnen maken een fietstochtje over dit traject. Zij fietsen echter allemaal de andere kant op, naar beneden dus. De helling is toch nog wel zodanig dat we maar zo’n 11 km per uur fietsen. De uitzichten maken het harde werken weer goed. Met de vermoeidheid valt het erg mee, die benen blijven maar draaien. Mijn bovenlijf stuurt echter uit pure verveling wél pijnprikkels.
Alle stationnetjes langs het oude spoor hebben geen nieuwe bestemming gekregen en zijn al half ingestort. Alleen de namen staan nog fier op elk gebouwtje in witte letters op cobaltblauwe glazuurtegels.
Hoe later op de middag hoe mooier het licht op het magnifieke landschap. Eindelijk mogen we nog een paar km naar beneden tot we Valderrobres in fietsen. Ook dit is weer een eeuwenoud plaatsje met smalle trappensteegjes. We ploffen neer op een terras en bemerken dat er verstaanbaar Spaans gesproken wordt om ons heen. We zijn Catalonië uit gefietst.

29-10-2017

Het fietsen is inmiddels “a way of life” geworden. Je hoeft niet na te denken over wat je allemaal moet gaan doen vandaag, je gaat gewoon heel de dag fietsen. En eten…veel eten, met zoveel mogelijk proteïne erin. En liters water wegslurpen. De zon wacht ons al op als we op de fiets stappen en zet heel de dag het adembenemende landschap weer in een prachtig herfstlicht. We rijden weer over verlate wegen, stijgend en dalend tot we bij een vennijnige klim van 9% komen. We zijn net op dreef als we vóór ons nog een bepakte fietser zien. Het blijkt een Hollander te zijn met hetzelfde routeboekje als wij volgen. We maken een praatje en hij vertelt dat hij hiervóór in Madagaskar heeft gefietst. Hij fietst trager dan wij waardoor we hem al snel uit beeld verliezen. Ruim 5 km lang hijgen we met 5,5 km p/u richting top van de berg. Het is koud en winderig boven en een kale boel en er is bovendien geen koffie. Naar beneden fietsen we de komma tussen de klimsnelheid uit.
We arriveren in een vestingstadje waar we opwarmen in een koffietent. Als we weer vertrekken komt net de fietser er aan. Om voor donker op onze bestemming aan te kunnen komen, gaan we toch maar verder. In het plaatsje waar we willen overnachten blijken de drie opties allen gesloten. Het halve dorp is trouwens gesloten en ziet er verkrot uit. Toch heeft het zijn charmes, het doet mij aan Havana denken.
We worden naar een volgend dorp verwezen. Gelukkig is daar een aangenaam hotelletje met een goede keuken en mooie kamer.

30-10-2017
Vanmorgen kregen we een karig ontbijtje van een paar plakjes stokbrood met jam. Daar kan geen fietser het lang op vol houden. Gelukkig hadden we nog een half stokbrood van gisteren over dus we stonden al vroeg in de berm het ontbijt aan te vullen. Het is de eerste dag dat we onder een bewolkte lucht vertrekken. Het is koud maar gelukkig moeten we stijgen en worden dus snel weer warm. Het wordt een zware dag waarop we flink stijgend en tussendoor ook weer dalend uiteindelijk een top van 1700 m bereiken. Er zitten twee klimmen in van 8%, ieder van ruim 4 km. De zon is toch weer volop gaan schijnen en het landschap is echt adembenemend mooi. De dorpjes waar we doorheen fietsen en koffie drinken zijn vol historie en de tijd lijkt hier stil te staan. Gisteren zagen we in zo’n dorpje een groepje mannen langs de kant van de weg een varken slachten. Het gebied hier is beroemd om zijn hammen.
Het was bijna geheel donker en ijzig koud toen we onze bestemming bereikten. Het enige restaurant in het dorpje blijkt dicht op maandag, maar de plaatselijke kroeg wil best even eieren met bacon en patat voor ons bakken. We smullen ervan en bestellen nog zo’n bord. Met drank en koffie erbij moeten we 18 euro betalen….ook de prijzen zijn historisch hier.

31-10-2017
Afgelopen nacht hebben we in een “rural” geslapen, een soort casa particulares. De mensen hier spreken met een accent en zo snel dat we niets verstaan. Als ontbijt worden 2 mokken koffie met warme melk en een paar flinke plakken cake neergezet. We vertrekken in de frisse zonnige ochtend en zitten al snel weer op de vertrouwde lege wegen slingerend door het berglandschap. Het is de laatste fietsdag van het zware, maar schitterende traject. We eindigen rond vijven in Teruel en boeken het eerste het beste hotel dat we zien in het centrum. We komen in een luxe kamer en nemen meteen een regendouche. Beetje jammer dat heel de badkamer mee nat regent en er geen trekkertje aanwezig is.
Willem heeft een autoverhuurder gevonden en we gaan er heen om te betalen en de sleutels op te halen. Daarna lopen we kriskras door de straten waar we allemaal halloween verklede kinderen tegen komen. Op het plein in het centrum is het druk en gaan we eten. Morgen is het hier een feestdag, maar wij rijden dan met de auto voor 2 dagen naar Cuenca.

1-11-2017

Vanmorgen bij het ontbijt hebben we het plan bijgesteld. We blijven nog een dagje hier in Teruel. De gehuurde auto blijft dus nog een dagje aan de kant staan. Hadden we gisteren net zo goed op stap kunnen gaan in plaats van wakker te liggen van de mensen die dat wel deden. Het is vandaag allerheiligen, een nationale feestdag in Spanje.
We verlengen de kamerboeking en gaan de stad in. Het weer is goed genoeg voor koffie en eten op een terras. ’s Middags gaan we naar de “Plaza de torros” voor het toreador spektakel dat bij deze feestdag hoort. Het is niet met echte toreadors maar met de plaatselijke bevolking die mag laten zien wat ze durven. Het gaat er daardoor redelijk gemoedelijk aan toe en de stieren worden niet verwond en mogen na 5 minuten de arena weer verlaten, opgehaald door hun grote moederkoe. Het is vooral vertier voor de jongeren. Toch is het wel spannend. Binnen 10 minuten valt de eerste gewonde. Zijn shirt wordt aan een hoorn gehaakt en meteen wordt hij door de stier op de grond geslingerd en een paar keer stevig omgerold. De hoorns trekken de kleding van zijn lijf en hij wordt even later gewond afgevoerd.
Erger wordt het daarna gelukkig niet. Het is leuk te zien hoe behendig sommige jongens de stier weten te omzeilen. Een duikt zelfs acrobatisch over de lengte van de stier heen om na een salto te landen en zich weer in veiligheid te brengen.
Hoewel ik blij ben dat het stierenvechten steeds meer in de ban wordt gedaan, was het toch leuk om dit Spaanse volksvermaak een keer mee te maken.

2-11-2017
Vandaag gaan we met de huurauto naar Cuenca, 2 uur rijden. Willem is er al drie keer geweest en hij vindt het de moeite waard nog een keer te gaan. Het ritje is mooi door bijna leeg landschap met rode rotsen. Het historische, middeleeuwse stadsdeel van Cuenca is schitterend. De hangende huizen aan de rotswand zijn beroemd. Een zo’n huis is toegankelijk en er is een expositie van moderne kunst. We slenteren door de steile straatjes en kopen fruit bij een oud mannetje met een winkel van niet veel meer dan 4 m2. Daarna rijden we naar Ciudad Encantada, een park met bizar uitgesleten rotsen. We vertrekken op tijd om met daglicht nog terug te kunnen rijden. We hebben nu een route door de bergen en de uitzichten zijn weer gigantisch. In het avondlicht hebben de bomen vlammende herfstkleuren.
Terug in Teruel eten we weer heerlijk voor weinig geld en gaan op tijd slapen. Morgen weer fietsen…

3-11-2017

We verlaten Teruel richting het fietspad naar Valencia. We vragen de weg aan twee mannen op MTB’s en zij willen wel even voor ons uit fietsen. Maar goed ook, want deze kris-kras route hadden we zelf nooit gevonden. We komen op de Via Verde, het fietspad over het oude spoortraject naar Valencia.
Het pad loopt redelijk vlak maar het wegdek is slecht. Als het even niet duidelijk is welke kant we op moeten, kan ik niet op tijd mijn spd’s loskrijgen en klap ik weer op de grond. Ik val hard op de heup die nog bont en blauw was van de vorige twee keren dat ik viel. Ik kook van frustratie om alweer zo machteloos te vallen en moet er opeens keihard om janken. Zal je zien dat daar net de mannen op de MTB’s op hun terugweg langskomen. Ze kijken naar mijn knie waar bloed uit het heropende wondje sijpelt en begrijpen waarom ik huil. Maar daar huil ik helemaal niet om, ik heb gewoon een trauma van die rotklikkers. Willem schroeft ze van mijn schoenen en opgelucht durf ik weer op te stappen.
We fietsen bijna 70 km door een weinig indrukwekkend landschap. In een dorpje vinden we een slaapplaats. Het blijkt een heel appartement te zijn. De eigenaar wil een ID zien en maakt een foto van die van Willem. Als hij ook de achterkant met bsn wil fotograferen, protesteer ik. De man laat met een pasje zien dat hij bij de Guardia Civil zit en dat het dus veilig is, maar daar trap ik niet in. Het is al erg genoeg dat hij een foto maakt, dat zou hij als Guardia Civiller toch moeten weten!

4-11-2017

We hebben ons eigen ontbijt verzorgd in ons appartement en vertrekken lekker vroeg. Vandaag is regen voorspeld, maar nu schijnt de zon. We fietsen het grootste deel van de dag weer over de Via Verde. Als we bij een picknickbank even stoppen, blijkt dat we onder een grote vijgenboom zitten. Er hangen nog wat rijpe vijgen in en we plukken degenen waar we bij kunnen. Ze zijn heerlijk. We zien ook steeds meer fruitgaardes met sinaasappels, mandarijntjes en kaki. We rapen wat rijp fruit van de grond en het smaakt heerlijk. De kaki is ongelooflijk sappig, zo kennen wij hem niet. Ik pluk ook nog enkele granaatappels die in het wild groeien. De vruchtjes smaken goed maar het is niet mijn favoriet. We komen steeds lager en dat is aan de lucht te voelen. Deze voelt warmer en warmer, tropischer.
Het landschap wordt steeds bevolkter. Tegen de avond arriveren we in de stad Sagunto waar we een hotel tegenover het treinstation boeken. We eten in een restaurant waar het vol spaanse families zit. Het is lawaaiig maar wel heel gezellig.

5-11-2017
Onze laatste fietsuurtjes, vandaag rijden we naar Valencia. Dat is nog maar 2 uur rijden, grotendeels over een goed fietspad. Het is zondag en we delen het fietspad met hordes Spanjaarden die hun sportrondjes fietsen, joggen of skaten. In de pikorde van het verkeer moeten ze hier nog voorrang geven aan de auto’s. De fiets krijgt wel steeds meer ruimte in Spanje, nu alleen nog even gelijkwaardig maken aan het ingeblikte volk.
Valencia is een grote drukke stad. We navigeren naar een vanmorgen gegoogled hotel in het centrum. ’s Middags gaan we naar het strand, 20 min fietsen vanuit het centrum. De zee is fris, maar toch lekker. Het waait zo hard dat we daarna meteen weer aankleden en het strand verlaten. ’s Avonds zijn de prachtige panden in het centrum mooi verlicht. Het is wel wennen aan al die toeristen, na twee weken alleen maar Spanjaarden gezien te hebben. We horen ook opeens wel heel veel Nederlands om ons heen! Valencia is een leuke stad waar een groene gordel doorheen loopt wat eens een rivier was. Omdat de rivier regelmatig de stad overstroomde is deze omgeleid. In de vrijgekomen bedding wordt nu gesport, gewandeld en gepicknickt. We genieten van de architectuur en de gezellige pleinen en terrasjes tot het tijd is weer naar huis te gaan.